ჭკუა რად ვეღარ ისწავლე?
მე მგონი უკვე დიდი ხარ,
"წადის" რომ გეტყვი, მოდიხარ,
"მოდის" ვამბობ და მიდიხარ.

რძე რომ ჯამიდან ისმება,
რამდენჯერ გითხრა? დამღალე!
რძიან ჯამს თათებს რადა ჰკრავ?
რას დალევ, ძირს თუ დაღვარე?

პატარა ლეკვი ხომ არ ხარ?
ნახევარი წლის ბრძანდები,
დღეს სასადილო ოთახში
რად ჩამოგლიჯე ფარდები?

მეზობლის კატას რას ერჩი?
რად შეუშინე ცინდლები?
მითხარ, რამ დაგაღეჭინა
ჩემი ახალი წინდები?

წუხელ ყველას რომ გვეძინა,
შენ რაღამ აგაცანცარა?
დედიკოს ფეხსაცმელები
სად დაგიმალავს ცალ-ცალად?

ბებომ ამ დილით გაგლანძღა,
ცუნცრუკა ხარ და ცეტიო,
ბაბუც შენს გამო ჩიოდა, -
არ შემიძლია მეტიო!

მამა ბრაზობდა, გინახავთ
ლეკვმა პატრონს რომ უკბინოს?
არ შემხვედრია ძაღლიო
ასე მავნე და უტვინო.

საყვედურები არ გესმის,
ცუნდრუკებ, თავს ვერ იოკებ,
არც ჯაჭვით დაბმამ გიშველა,-
ყეფით მთლად აგვაწიოკე.

კინოლოგებმა მოგვწერეს,
ლეკვი გაბრაზებთ, ვიცითო,
ძაღლების დიდი სკოლა გვაქვს,
ხვალვე მობრძანდით, გიცდითო.

მამა საბუთებს ამზადებს,
მთხოვს, რომ წერილი დავწერო,
ძნელად აღსაზრდელ ძაღლების
დაწყებით კლასში ჩაგწერონ.

ბებო სიხარულს ვერ მალავს,
ბაბუ ოხუნჯობს, - ვხალისობთ!
მეც წამოგყვები სკოლაში
ხვალ, კინოლოგებს გავიცნობ!