წამი გაჩერდა,...
გულმა ტკივილი იგრძნო და თვალებს ცრემლი მოადგა, მწუხარებამ მოიცვა ირგვლივ მთელი სამყარო.

ათრთოლებულ ბაგეს უჭირდა თქმა მომხდარი  მწარე სინამდვილისა,
მდუმარე მტკვარმა მეტეხთან ღრიალით ჩაიარა,

        -ნუთუ ის არის?
        - ნუთუ მართლა გაიმეტა ვინმემ სიცივისათვის მისი თბილი გული?!

      მისმა კეთილმა გამოხედვამ ყველას უკვდავი სიყვარული ჩაუღვენთა სულში, ტაძარში მისი გამოჩენა ყველასათვის შესამჩნევი იყო, თუმცა ერთისთვის განსაკუთრებით.
  ანგელოზს ჩამოგავდა მისი მიმოხედვა.

      ზარებმა სამგლოვიარო ჩამოკრეს, ალიონის წირვას ისევ სავსე მრევლით შეხვდა ტაძარი, მხოლოდ ის ერთი იგვიანებდა.
ღვთისმშობლის  შობის ხატს ცრემლათ მირონი სდიოდა.

ცა ცრემლებს ვერ იშრობდა, ქალაქის ქუჩები ამაო მოლოდინში დღეებს ითვლიდნენ.

    ვინ იცის მომხდარზე იქნებ ისიც მწარედ ნანობდა!?!..
    გუმბათს კი თეთრი მტრედი არ შორდებოდა...

(16 წლის სტიქაროსნის ხსოვნას)