აფრინდა ალალი ალთას და ბალთას,
"ალიხე-მალიხე" - ნატვრის ხე მიხმება.
მოლიპულ აზრებზე გაადენს ზღართანს
იმედი და ფიქრი უმალვე მიხვდება
რა მოხდა, რა მელის, რას უნდა ველოდო,
წარსული მომავალს სულ უცდის კიბისთავს...
გორდიას კვანძი დრომ თაროზე შემოდო,
ფრჩხილით გასახსნელს ვეღარ ვხსნი კბილითაც...
ბედს თუ უბედობას დაჰყეფენ ძაღლები,
ბანზე ამიგდებს იღბალი საუბარს. 
ჩემს თავს ვეკითხები - ისევ ვარ გამძლები?
გააჩნიაო დროს შენგან რა უნდა...

10.06.10

* * *
დაღადრული აქვს მიწას ტანი და
წვიმას ნატრობენ ვიწრო ქუჩები.
მზის დარტყმა ძნელი ასატანია,
როცა მზე სვირინგს გადებს ტუჩებით...