ზეცად ვმაღლდები, მაკვირვებს ყოველი,
ჩემი წლებისგან ვეღარას მოველი,
შორიდან ვუცქერ, დამხურეს ცხაური,
სულმა შეიგრძნო სიჩუმის ხმაური.

სიჩუმის კივილი, დუმილის გოდება,
ამ გულის ფიცარზე მეყრება ლოდებად,
სიჩუმის ღრიალი, სიბნელის ნათება,
ფიქრებში დაცურავენ უხმო ლანდებად.

დღეს ჩემი დროა, დავსრულდი სოფელში,
ჩავიძირები ღვარცოფის მორევში,
ვახ, რარიგ მძიმეა ბრაგუნი ფიცარზე,
დახედო ზემოდან დარჩენილთ მიწაზე.