შენს კარზე მოვალ ბატონო,
წმინდა გიორგივ, ლაშარო,
გული გაგიხსნა გულთმისანს,
სევდის ღრუბლები ავშალო.
შენ თუ არ, მაშ ვის ვეაჯო,
ცოდვილ-უღირსთა იმედო?
ამდენი დარდი და სევდა
გულს დამწოლია მძიმედო,
ეგების ცოტა მიფონო,
წყალობა რამ დამიბედო.
მეკრძალვის მზერა ვუსწორო
შენს სხივმფინარე მზვარესა
შენს სიახლოვეს მოვიდე,
ფეხით ვთელავდე მწვანესა,
სად ყმათა,  პიროფლიანთა
ხმლის ელვა ჰფინეს არესა
და მტრისგან ნახმლევ, ნასხეპი
მხარ-მკლავი დაავანესა.
მოვალ და გეტყვი ჩურჩულით
ძალო, ავძალთა მძლეველო,
კურთხეული ხარ, წმინდა ხარ,
სამსხვერპლოვ, საკურთხეველო,
კარგ  ყმათა მზრდელო, ბატონო,
სისხლის  ცრემლების მთხეველო,
ღვთისშვილთა დიდო მედროშევ,
წყალობა დაულეველო!
მოვალ და მუხლთა მოდრეკით,
მტრისად ბრძოლაში ნაქებო,
სამთხვევლად დაგეღირებით,
ერთურთზე ლიბოდ ნაგებო,
სრევით დაღლილთა ძვლებო და
დამიწებულო მაჯებო,
ეგებ, პასუხად შეტოკდეთ
და გულის  ცეცხლი მაგებოთ!
ან რაღა გითხრა, ბატონო,
აგავსო ცოდვა-ბრალითა,
შენც კარგად იცი, რაცა გვჭირს
საით რას მივიზრახვითა,
ღვთისმშობლის სისხლის ცრემლები
წინ გიდგა სავსე  ჯამითა,
შენგან  მოელის ქართველთა
დახსნას ხმლითა და ჯვარითა.