რა თბილია ფიქრის სახლში დროის სუნთქვა,
უკრავს ჩემთვის რეტრო განცდა რაფსოდიებს.
მაგიდაზე გაცრეცილი, ძველი სუფრა
სტუმრად ელის მოგონების ნაცნობ იერს.
ზის წარსული ფიქრის სახლში, მაგიდასთან,
საუბარში რა თქმა უნდა დარბაისლობს.
ხსოვნის სკივრში სანუკვარი სამი რამ მაქვს,
ფერი, სუნი და დაღვრილი ცრემლის სილბო.
შერჩენიათ ცელქი თვალი სუფრის ფოჩებს,
თვლემს ძაფებში გახლართული ქინქლა ნება.
და წარსულს რომ წასვლის წამი არ გამორჩეს,
დამტვრეული საათებიც იქოქება...



არაფერი ყველაფერზე...

-არსაიდან არსაითში-
  ცხოვრება სულ ეს არი.
  ახლა ვუსმენ " დარქ საიდ"-ს და
  ყავას ვისხამ მესამედ.
  მეცინება ჩემს ფაფხურზე,
  ვიცვლი საყრდენ წერტილებს.
  ფიქრმა შალი მომახურა,
  წლები წელში მეტკინა...
  მაღალ ქუსლებს ვეღარ ვიტან,
  დაბალია საჩემო.
  უკვე დროა დედამიწა
  ფეხისგულებს ვაჩვენო!