წუხელაც ვერ  დავიძინე,
სადღაც ბორგავდა მახვილი,
უკარგყმოდ  მივიწყებული,
მტრისგან მრავალგზის ნახილი,
ციხის კარს მოდგა ლაშქარი,
გულს სწვავდა ბრძოლის სახმილი,
კლდეგაღმით გამოდიოდა
გაფრინდაულის  ძახილი.
მხედარს უხმობდა ჭალიდან
გაუხედნავი მერანი,
ბევრს კლავდა გულის წადილი,
ეკარებოდა ვერავინ.
სარკმლით  გავხედე, მინდოდა
თვალის შევლება წამისად...
ჯერაც არ გაცრეცილიყო,
ხშირბინდი იდგა ღამისა....
... საით წავიდა, ვინ იცის,
დროშიონი და ლაშქარი?
ძარღვებში ცეცხლი ამინთო,
მთის სუსხით ნაწრთობ-ნაქარი.
... სადღაც კვნესოდა გარმონი
ქალ-ვაჟის სიყვარულისას,
ზვავისგან კლდეს ჩაბერტყილის,
გაუხარელის, კრულისას.
----------------------------------------
მუცოს  თავს იჯდა არწივი,
შუბლზე დაესვა ჭაკატი,
პირმზით კესელო  მოჩანდა,
პირჩაღმა  შატილ-  ხახმატი,
ლამაზი იყო კლდე- ხევი,
მთა -  უფლის ხელით ნახატი.
მზით ივსებოდა ცარგვალი,
ნისლებს გაჰქონდათ ქათქათი,
მთას ნათელ- ჯიღად დაედგა
ღვთივ კურთხეული დავლათი.
ზეციდან გადმოდიოდა
მდუღარე მაჭარ-შარბათი.

31 ივლისი, 2010 წელი, სოფ. ომალო
თუშეთობა - 2010