ნუ ამეშლები, ღრუბელო,
რამდენჯერ  უკვე მიავდრე!
ამ წუთისოფლის წუმპეში
მივალ, სიცოცხლეს მივათრევ!
გახუნებულა ლაჟვარდი,
ფერი გასვლია მინანქრებს,
ცოტაღა დამრჩა სავალი,
მზის სხივს როგორმე  მივაგნებ,
როგორმე გავშლი სევდით და
ლოდინით ნაქსოვ  იალქნებს,
წავალ და შენგან ნასეტყვი
მარტოსულობას ვიარგნებ!
--------------------------------
შენ რაღა გიყო, სიცოცხლევ,
ლოდინით გადანისლულო?
არცთუ ისეთი  რამე  ხარ,
მეორედ კიდევ გისურვო!