თენდება, მზე ფენს ზეცაზე რიჟრაჟს,
ფერები ფერთა ფიანდაზს ქსოვენ.
დღე-ღამეს შორის გაავლო მიჯნა
მამლის ყივილმა, აუწყა სოფელს,
რომ კიდევ ერთი გათენდა დილა,
რომ მადლის თვალით გვიმზერს უფალი.
მზის მეწამული შეერწყა ლილას
და შეაფხიზლა ცეცხლმა ბუხარი...
გათენდა, ჩიტმაც უმატა ჭიკჭიკს,
გაზომა მიწა ჭიამ, მზომელამ.
დღემ შემოიცვა ფერადი ჩითი
და მადლი უფალს უთხრა სოფელმა.
ათინათებით მზე ფანჯრებს ართობს,
მერე ჩამოსვამს სხივებს რიკულზე.
ადამინო, არა ხარ მარტო!
როცა მზე ასეთ თვალზე გიყურებს...
                                    08.12.10 
      შედი!
მოდის ქუჩაში უქუდო კაცი,
მოწყენილ ქუჩას ცის სევდა აწვიმს.
მორბის ძაღლი და შესაფარს ეძებს,
ძაღლს სველი ძუკნა მოჰყვება გვერდზე.
დაეძებს ქუჩა, კაცი და ძაღლი.
სასრულს თუ საწყისს ძველის და ახლის.
ქუჩას აქვს ბოლო, კაცს კიდე - ბედი
და თუ გაგიღეს კარები - შედი!..
           
                                      28.08.2002