ჩვეულებრივზე მეტი,
ჩვეულებრივზე უფრო
ახალს ვერაფერს მეტყვი
უჩვეულო ვარ უფრთოდ.
გადასხვაფერდა მთები,
გადასხვაფერდა გული,
ახლა მზის სხივით ვთბები,
თავს ჩვეულებრივ ვუვლი.
მეგონა იყო ძნელი,
ჩვეულებრივი ყოფა,
როცა რაღაცას ელი
ცა ცისარტყელას მოფენს
და მე აღარ ვარ,
ვინც ვარ,
როცა ცას ვწვდები მტევნით,
ჩვეულებრივზე მეტი
მიწას აუვა მტვერი
და შენც ვერაფერს მეტყვი,
მერე ჩამკიდებ ხელს და
რომ დამაბრუნებ სახლში,
ჩვეულებრივზე უფრო
არაფერი ვარ ხალხში...