როგორ მომენატრე, თუმცა ეს შენც იცი
შენ ხომ ჩემ ცრემლებს ხედავ
შენც ხომ ჩემთან გინდა მაგრამ
მოსვლას ვერ ბედავ.
მე ხომ შენ არყოფნას დღემდე არ ვიჯერებ
აი, ეს მაძლევს შვებას
და კიდევ ის, რომ შენი სახელი
დღემდე იმსახურებს ქებას.

ყველას ახსოვხარ ლამაზი, ლაღი
როგორც მშვენიერ ყვავილთა ბაღი.
შენ კი ჩვენ, ყველას, გულზე დაგვადე
უშენობის მწარე დაღი.
რომელიც მტკივა, ძალიან მტკივა
,,დრომ’’ განსაკურნი მალამო მომცა,
მაგრამ არ მშველის
გულს ისევ შენთან უნდა, ისევ შენ გელის.
მაკლია შენი რჩევა, საყვედურები
მოდი და არ დაგემდურები....

ვტირი....
ვიგონებ წარსულს, სადაც მეგობრობას მპირდები
და მეც იგივეს მთხოვდი
წარსული წავიდა, მე მომავალში მჭირდები..
გააპე ზღვარი და მოდი....
ხედავ როგორ სტყუის ,,მესაფლავე’’-ში გალაკტიონი
რადგან სული შენი კვლავ ანათებს ვით ლამპიონი
და შენი ჩრდილიც არ გამქრალა, აქ არის ჩვენთან
შენ კი კარგად ხარ ზეცაში ღმერთთან!