ფიქრის ღრუბლები რა ერთბაშად შემოჯარულან,
და შესაძლოა, ფიქრმა თავსხმა წვიმაც დაუშვას.
ფანჯრებთან ისმის ხეტიალა ქარის "მგზავრული",
ქარი თუ წვიმა? მექარება ახლა, დაუშვათ...
უგუნებობამ გამოაღო მინა, საქარე,
იქნებ, განწყობა დღეს როგორმე გავანიავო.
ამიფრიალა ქარმა ცხვირწინ თეთრი ქაღალდი,
ჩემს დაუწერელ ლექსებზე რომ რამე მიამბოს...
ვსხედვართ პირისპირ მე და ჩემი მოდილიანი,
მიმზერს თვალები - უსასრულო სილურჯე ტბების.
ჩვეულო სევდავ, დღეს რატომღაც დაიგვიანე
და შენ რომ გიყვარს, იმ შალის ქვეშ ახლა მე ვთბები...