მინდა კაბა მეცვას, თეთრი,
ფიქრის კაცი მყავდეს გვერდით.
ბედი მწერდეს შუბლზე პირჯვარს,
გულს არ ჰქონდეს ცოდვა ხინჯად.
ანგელოსი მეჯდეს მხარზე,
მწუხრშიც არ ტოვებდეს ცას ზე.
ბედნიერი მყავდეს შვილი,
მადლს ვწირავდე უფალს დილით.
სხვას უსურვო, რაც მე მარგებს,
"ჩემი" ვუთხრა მხოლოდ გამგებს.
მინდა დიდხანს მყავდეს დედა,
მე გავხდები დარდის მედდა...
მინდა აზრი ჰქონდეს იმედს,
ყოფა აღარ იყოს მძიმე.
მინდა ადამიანს ვენდო,
არ მზარავდეს ტანში ეს დრო...
მინდა მტერი რომ არ მყავდეს
და ყოველთვის ჩემს თავს ვგავდე...
მინდა - მიზანს ნიშნავს მუდამ,
სულ ეს იყო, რაც მე მსურდა...
          17.02.11


დუმილთან საუბარი

შენთან საუბარი მომინდა,
  -როდიდან?- შენ მკითხე თვალებით.
მე მგონი, ზუსტად იმ დროიდან,
მთვარე რომ ჩაგვაკვდა, ნამლევი...
მითხარი, დუმილი რად გიღირს,
ყოველთვის უთქმელი რა გრჩება?
  -მიირთვით, სიმშვიდის გარნირი
  -იქნებ, თქვენც ჩემსავით დაგჩემდეთ...
რატომ ხარ სულ ასე იდუმალ,
რატომ შეგაფასეს ოქროთი?
  -სადღაც. ზედ ყელთან გახიდულან,
  -სიტყვები, რომლებიც მოქროდნენ...
მასწავლე დუმილის ანბანი,
სათქმელის გაწრთობა უთქმელში.
  -ჯერ სიტყვის სეტყვაში განბანე
  -დუმილი, რომ გექცეს ნუგეშად.
ვიჭერ ჩამოგდებულ პაუზებს,
ვკითხულობ პასუხებს მზერაში.
დუმილის “ხმაურს” თუ გავუძლებ,
ვიტყვი, - რომ გავუგეთ მე და შენ...
              15.11.10