ბავშვობის სანიშნები - ძველი სუფრის ფოჩები,
მაგიდის ქვეშ მალავენ აუხდენელ ნატვრას.
ყოფის ალერგიისგან ცოტა როცა მოვრჩები,
წარმოსახვას ყველა დარდს ჯანდაბაში ვატან.
როცა მომდევს შური და მოძმის გაუტანლობა,
უცებ ვიხმობ ბავშვობას თავდასაცავ ფარად.
მის უსუფთავესობას ჩუმად ვუხდი მადლობას,
რადგან ერთადერთია, ვინც მე მომეხმარა...
დრო რაც მეტად გამირბის, მით უფრო ვეკედლები
გულის ყველა კუნჭულით ჩემს საკუთარ საწყისს.
სხეულით თუ ვმცირდები, სულში უფრო ”ვბევრდები”
და სხვაგვარად ვაფასებ, მიცხოვრია რაც კი...
ყველაფერი მცირედად მაშინ მოჩანს, როდესაც,
სუფრას ამაოების აალაგებ სუფთად.
უფრო დახვეწილად ჟღერს შინაგანი ორკესტრი,
რეტრო მელოდიას რომ ჩემი თხოვნით უკრავს...
სიბერის სათვალიდან უკვე მოჩანს ”შედევრად”
დიდი ბავშვი შენს გულში დამალული დღემდე.
მხოლოდ ერთ შემთხვევაში სული არ დაბერდება,
თუკი დაბადებიდან თან დაჰყვა დუენდე...