როცა ფესვები სუსტდებიან და ქარები მძლავრდებიან
რაღათქმაუნდა,
სულ, რომ წაიქცე, ვეღარავინ დაგადანაშაულებს.

ცდებიან ისინი ვინც დარჩენილ წუთებს ითვლიან,
დარჩენილი წუთები, (თუ კი ასეთ რამეს დავუშვებთ)
დარჩენილი წუთების დათვლაში როგორ უნდა გალიო?...

ცდებიან ისინიც ვისაც
- დარჩენილი წუთებისა და ზოგადად სიცოცხლის სჯერათ,
რადგან ერთადერთი, რაც ამ ქვეყნად შეიძლება და(გვ)რჩეს არის - სიყვარული,
რომელიც მოვასწარით და რომელიც ვერ მოვასწარით,
სხეულს კი იმდენჯერ ჩაიცვამ და გაიხდი, რამდენჯერაც მოგესურვება,

ვინც მეტი იციან, ისინიც ცდებიან, ისინი უფრო,
რადგან ვინც ცოტა იციან ისინი ბევრში ვერც შეცდებიან.

მოდი და გაიგე, რომელი უფრო უკეთესია, ცოტა თუ ბევრი,
თუ საერთოდ არაფერი,
შეცდომა სჯობს თუ არშეცდომა...
თუ საერთოდ არაფერი,

ცდებიან ისინიც და ვცდები მეც,
მაგრამ ამაზე, დღეს, თუ გინდა... ნურაფერს იტყვი,
თითქოს ეს სიტყვები არც წაგიკითხავს,

უბრალოდ ხვალვე,
როდესაც ვინმე გადასარევ სპექტაკლზე დაგპატიჟებს,
ან წიგნს გაჩუქებს,

დაფიქრდი, ის, რაც იცი, რომ იცი,
რაც გინახავს, გიგრძვნია, ან მოგისმენია,
(ან წარმოგიდგენია მაინც)

მოგაკლდა თუ მოგემატა?...

მერე კი გინდა თავი წასაქცევადაც გაიმეტო...
მიწამდე ჰაერია, ჰაერს კი რას გაუგებ,
ხან ქარით, ხან ვარდის სურნელით გაჯერებულს...