გუშინ გამოვწრუპეთ ვისკის ბოლო წვეთი,-ტუმბლერიდან. დაქანცულ სხეულზე, ბოლო ფერებისგან შემომაცვდი. ყელში ამოვიდა ყოველ დღე ეკრანზე სცენები ბატალური ამიტომ შევიჩვიეთ, ერთგვარი პლატონური სუიციდი.
ანუ გავიქეცით, საკუთარი თავებიდან და ახლა აქ ვართ, კოსტა-რიკაში, გავყურებთ კორდილიერას ვულკანურ ქედებს. ჩვენს თავზე, ჩვენი წილი ცა თითქოს ბოლო ღრუბლებად აქნეს და ვიღაც ქალი ჩინჩილია, ეკრანიდან მორალს ქადაგებს.
მწვანე მაუდით გადაკრულ მაგიდაზე ვასვენებთ სხეულს. გაჩენილ ვნებას, ბოლო ბურთივით ვტენი ვიწრო ლუზაში. ვხედავ კადრებად იმ სხეულებს თვალის კუთხეში რომ ინახავ და ყველა ქალი, ვინც ჩემამდე გყვარებია ,-მაღიზიანებს!
სასტუმრო “four season” და ბოლო ხმაზე უბერავს R a y. (ტიხრულ ლარნაკში გუარია მორადას ჭკნება ორქიდეა) და შენი თვალების მღვრიე ფერივით მეც, რომ ავირიე იმის ბრალია, შენი ღიმილი რომ ქალის სხეულივით ქირავდება.
ბოლო ნაფაზივით ფილტვებში დამიგუბე.-ხოდა გამომიშვი! ჯიბეში ჩარჩენილ 5 კოსტა-რიკულ კოლონად ნაყიდი სუვენირი, ხელში შემაჩეჩე. ჩვენი „სიყვარული“ კედელზე გამოკრული შაგალია ყოველ დღე რომ იპარავ,- და მერე ჩემს სხეულში რომ ასამარებ.
ახლა ისე ვარ სულელურ ფილმზეც რომ ვიტირებდი არ მინდა შეგეხო, გრძნობები თითებივით გადავმალე. რასაც ვეღარ ვხედავ ეკრანზე,- ეს ბოლო ტიტრებია ვსხედვართ დივანზე მე, შენ და შუაში,- ვუდი ალენი.
რაღაც ამდაგვარისა და მსგავსი განცდის,ოღონდ,რა თქმა უნდა, საპირისპირო ხედვით, მსურდა გადამეტანა საკუთარი გულიდან სუფთა ქაღალდზე,აგერ, ახლახან, როდოპისა და პირინეს მთებში ხეტიალისას. რას წარმოვიდგენდი თუ უმნიშვნელო დროის გასვლის შემდეგ, არსებითი მნიშვნელობის თანხმიერებას წავაწყდებოდი ამ ლამაზად დაწერილი ლექსითა და ჩემს გულში დასაწერად გამზადებული, მაგრამ ჯერ კიდევ დაუწერელი ლექსის სახით, რომელიც, ალბათ, აღარასოდეს დაიწერება. გაიხარე კარგო ავტორო. წარმატებებს გისურვებ.მე მჯერა შენი.
აქაც გავიმეორებ:
რაღაც ამდაგვარისა და მსგავსი განცდის,ოღონდ,რა თქმა უნდა, საპირისპირო ხედვით, მსურდა გადამეტანა საკუთარი გულიდან სუფთა ქაღალდზე,აგერ, ახლახან, როდოპისა და პირინეს მთებში ხეტიალისას. რას წარმოვიდგენდი თუ უმნიშვნელო დროის გასვლის შემდეგ, არსებითი მნიშვნელობის თანხმიერებას წავაწყდებოდი ამ ლამაზად დაწერილი ლექსითა და ჩემს გულში დასაწერად გამზადებული, მაგრამ ჯერ კიდევ დაუწერელი ლექსის სახით, რომელიც, ალბათ, აღარასოდეს დაიწერება. გაიხარე კარგო ავტორო. წარმატებებს გისურვებ.მე მჯერა შენი.
ძაან მაგარი ლექსია, "ყოველ დღე რომ იპარავ,- და მერე ჩემს სხეულში რომ ასამარებ" აქ "რომ"<ორჯერ არი და არ უხდება ჩემი აზრით. მაგარი ლექსიააა. "ბოლო ნაფაზივით ფილტვებში დამიგუბე.-ხოდა გამომიშვი!" <<<ამ ფრაზამ დაგლიჯააა, ვინმე უნდა შევიყვარო სასწრაფოდ))))))))))))
ძაან მაგარი ლექსია, "ყოველ დღე რომ იპარავ,- და მერე ჩემს სხეულში რომ ასამარებ" აქ "რომ"<ორჯერ არი და არ უხდება ჩემი აზრით. მაგარი ლექსიააა. "ბოლო ნაფაზივით ფილტვებში დამიგუბე.-ხოდა გამომიშვი!" <<<ამ ფრაზამ დაგლიჯააა, ვინმე უნდა შევიყვარო სასწრაფოდ))))))))))))
ბოლო ნაფაზივით ფილტვებში დამიგუბე.-ხოდა გამომიშვი! ჯიბეში ჩარჩენილ 5 კოსტა-რიკულ კოლონად ნაყიდი სუვენირი, ხელში შემაჩეჩე. ჩვენი „სიყვარული“ კედელზე გამოკრული შაგალია ყოველ დღე რომ იპარავ,- და მერე ჩემს სხეულში რომ ასამარებ.
კარგი მიგნებები გაქვთ და საინტერესოდ წერთ!სხვა კუთხით წარმოაჩენთ ხოლმე და მომწონს!
გაჩენილ ვნებას, ბოლო ბურთივით ვტენი ვიწრო ლუზაში.
ბოლო ნაფაზივით ფილტვებში დამიგუბე.-ხოდა გამომიშვი! ჯიბეში ჩარჩენილ 5 კოსტა-რიკულ კოლონად ნაყიდი სუვენირი, ხელში შემაჩეჩე. ჩვენი „სიყვარული“ კედელზე გამოკრული შაგალია ყოველ დღე რომ იპარავ,- და მერე ჩემს სხეულში რომ ასამარებ.
კარგი მიგნებები გაქვთ და საინტერესოდ წერთ!სხვა კუთხით წარმოაჩენთ ხოლმე და მომწონს!
მწვანე მაუდით გადაკრულ მაგიდაზე ვასვენებთ სხეულს. გაჩენილ ვნებას, ბოლო ბურთივით ვტენი ვიწრო ლუზაში. ვხედავ კადრებად იმ სხეულებს თვალის კუთხეში რომ ინახავ და ყველა ქალი, ვინც ჩემამდე გყვარებია ,-მაღიზიანებს!
მომნატრებიხარ, ააან :) რატომ გამომრჩა ეს? ააან... ჩემი ლექსია, ანუ სა-ჩემ-ო :-* რანაირად წერ იცი, გულსაც რომ აყოლებ... მომწონხაარ, ააან :)
ეს გაღიზიანება, ქალური გაღიზიანება - რა ნაცნობია :) და მართალი ბოლომდე :-*
მწვანე მაუდით გადაკრულ მაგიდაზე ვასვენებთ სხეულს. გაჩენილ ვნებას, ბოლო ბურთივით ვტენი ვიწრო ლუზაში. ვხედავ კადრებად იმ სხეულებს თვალის კუთხეში რომ ინახავ და ყველა ქალი, ვინც ჩემამდე გყვარებია ,-მაღიზიანებს!
მომნატრებიხარ, ააან :) რატომ გამომრჩა ეს? ააან... ჩემი ლექსია, ანუ სა-ჩემ-ო :-* რანაირად წერ იცი, გულსაც რომ აყოლებ... მომწონხაარ, ააან :)
ეს გაღიზიანება, ქალური გაღიზიანება - რა ნაცნობია :) და მართალი ბოლომდე :-*
39 კომენტარის ავტორი აშკარად საკუთარ თავს ეწინააღმდეგება როცა ამბობს გაუნათლებელი ვარო;;)არ მგონია ხოსე ორტეგა "გაუნათლებელ ბოგანოს"გაგებული ჰქონდეს;;)შესაბამისად სულაც არ თვლის თავს გაუნათლებლად;;)
ზაზ მადლობა;;)
და მადლობა ყველას:-*
39 კომენტარის ავტორი აშკარად საკუთარ თავს ეწინააღმდეგება როცა ამბობს გაუნათლებელი ვარო;;)არ მგონია ხოსე ორტეგა "გაუნათლებელ ბოგანოს"გაგებული ჰქონდეს;;)შესაბამისად სულაც არ თვლის თავს გაუნათლებლად;;)
მამოგზაურებს ხოლმე ეს ავტორი. საინტერესო ხედვებით... ლამაზი კადრებით და მიგნებებით. თითქოს რთული და მძიმე ტექნიკით შესრულებული, მაგრამ მსუბუქი წასაკითხი. :)
დაკარგული გოოოგოოო :-*
მამოგზაურებს ხოლმე ეს ავტორი. საინტერესო ხედვებით... ლამაზი კადრებით და მიგნებებით. თითქოს რთული და მძიმე ტექნიკით შესრულებული, მაგრამ მსუბუქი წასაკითხი. :)
"ბოლო ნაფაზივით ფილტვებში დამიგუბე.-ხოდა გამომიშვი! ჯიბეში ჩარჩენილ 5 კოსტა-რიკულ კოლონად ნაყიდი სუვენირი, ხელში შემაჩეჩე. ჩვენი „სიყვარული“ კედელზე გამოკრული შაგალია ყოველ დღე რომ იპარავ,- და მერე ჩემს სხეულში რომ ასამარებ."
ჩემთვის ამ სტროფით ყველაფერია ნათქვამი...
"ბოლო ნაფაზივით ფილტვებში დამიგუბე.-ხოდა გამომიშვი! ჯიბეში ჩარჩენილ 5 კოსტა-რიკულ კოლონად ნაყიდი სუვენირი, ხელში შემაჩეჩე. ჩვენი „სიყვარული“ კედელზე გამოკრული შაგალია ყოველ დღე რომ იპარავ,- და მერე ჩემს სხეულში რომ ასამარებ."
Say No More - უდედესი,რაც კი ოდესმე შექმნილა,ყველაფერს გუაძლებს ეს ! რა მოგონებები მაქვს მაგ მუსიკაზე :) ამ მშვენიერი,ამ მელოდეის ფონზე +2 :-* ისე ლექსი,არ მეუცხოვა,ახალი ვერ მივიღე ვერაფერი,გარდა რამდენიმე ფრაზისა.განცდა მქონდა რომ მსგავსი ბევრი წამიკითხია,ურაკის გავლენა თუ რავიცი,რავიცი.... :)
Say No More - უდედესი,რაც კი ოდესმე შექმნილა,ყველაფერს გუაძლებს ეს ! რა მოგონებები მაქვს მაგ მუსიკაზე :) ამ მშვენიერი,ამ მელოდეის ფონზე +2 :-* ისე ლექსი,არ მეუცხოვა,ახალი ვერ მივიღე ვერაფერი,გარდა რამდენიმე ფრაზისა.განცდა მქონდა რომ მსგავსი ბევრი წამიკითხია,ურაკის გავლენა თუ რავიცი,რავიცი.... :)
