ჩააცივდე მდინარეს - დრო და წყალი
და გახსოვდეს, დრო არის კიდევ ერთი მდინარე.
იცოდე, რომ ჩვენც ვიკარგებით როგორც მდინარე
და ჩვენი სახეებიც უჩინარდება მისი წყალივით.

გრძნობდე, რომ გამოღვიძება არის კიდევ ერთი სიზმარი,
რომელიც ოცნებობს ღვიძილზე და რომ სიკვდილი,
რომელსაც ვუკრთით ძვლებში, არის სიკვდილი,
რომელსაც ყოველ ღამით ვარქმევთ სიზმარს.


ყოველ დღესა და წელიწადში ხედავდე სიმბოლოს
კაცობრიობის ყველა დღისა და წლების
და გადააქციო მძვინვარება წლებისა
მუსიკად, ბგერად, სიმბოლოდ.


სიკვდილში ხედავდე სიზმარს, დაისში
ოქროს მწუხარებას - პოეზიას,
მოკრძალებულსა და უკვდავ პოეზიას,
რომელიც ბრუნდება, როგორც აისი და დაისი.


ხანდახან, საღამოობით, ჩნდება სახე,
რომელიც გვხედავს სიღრმიდან სარკის.
ხელოვნება უნდა იყოს მსგავსი ამ სარკის
და ყოველ ჩვენგანს  ჩაახედებს თავის სახეში.

ამბობენ, რომ ულისე, დაქანცული გაოცებით,
მოსთქვამდა სიყვარულისგან, როდესაც ხედავდა ითაკას,
მოკრძალებული და მწვანე. ხელოვნებაა ის ითაკა,
მწვანე მარადისობა და  არა გაოცება.

ხელოვნება უსასრულოა, როგორც მდინარე, მედინი,
წარმავალი, ჯერ კიდევ არსებული, სარკე იგივე
ცვალებადი ჰერაკლიტესთვის, ვინც არის იგივეც
და  ამასთან სხვაც, როგორც მდინარეა მედინი.



The Art Of Poetry by Jorge Luis Borges


To gaze at a river made of time and water
And remember Time is another river.
To know we stray like a river
and our faces vanish like water.


To feel that waking is another dream
that dreams of not dreaming and that the death
we fear in our bones is the death
that every night we call a dream.


To see in every day and year a symbol
of all the days of man and his years,
and convert the outrage of the years
into a music, a sound, and a symbol.


To see in death a dream, in the sunset
a golden sadness--such is poetry,
humble and immortal, poetry,
returning, like dawn and the sunset.


Sometimes at evening there's a face
that sees us from the deeps of a mirror.
Art must be that sort of mirror,
disclosing to each of us his face.


They say Ulysses, wearied of wonders,
wept with love on seeing Ithaca,
humble and green. Art is that Ithaca,
a green eternity, not wonders.


Art is endless like a river flowing,
passing, yet remaining, a mirror to the same
inconstant Heraclitus, who is the same
and yet another, like the river flowing.