რომ იცოდე,
როგორ ვგრძნობ შემოდგომას,
ზამთრის ბებერ და უხეშ თითებში,
დედოფალი იმედივით, რომ იწურება.

როგორი საზარელი ზამთარია
ჩემს აივანზე ატუზული,
როცა ისე მშვიდად, შემიძლია
გამოვაღო ნოემბერი და,
ძველებურად - შემოგედალალე!
დაგიძახო,

იმ ყვავილების და
იმ ყვავილების,
იმ ყვავილების და
კიდევ - იმ ყვავილების სურნელივით
შემოგედალალე.!..

როგორ თხრის და აყრის, რომ იცოდე
მიწიან ფოთლებს, ნოემბრის ფანჯრებს, შუაღამე,
შენს სიყვარულსა და არსიყვარულს შორის
ჩაქოლილ ფიქრებს_სამხილებს...

როგორი უშენობები დასჩემდა შემოდგომას,
შემოგედალალე!

როგორი მწარე,
არმიყვარხარ ამინდები
მიყრია მაგიდაზე...

და ვცდილობ:

როგორმე არ იწვიმოს...
ოღონდ არ იწვიმოს,

შემოგედალალე!