უხდებოდა მაშინ ჩემი თვალების -
არე-მარეს მუქ-ლურჯი ელ-ფერები
ჩემი უმწეო ვალების პარპაშში...
ფიქრებში შენს ნაცვლად ჯამლეტს ვეფერები.
და უხდებოდა გულზე ბანჯგვლებს ქარის ზმანება
როცა (ტუჩებში არა) ულვაშზე გკოცნიდი.
და რაღაჩ იშეთი გოგჩო ჯაან ჩაიზმანება,
გავიღვიძე და უცბად ჟეშტიანშიკს მოვცილდი.
ჩაიზმანება ჩავიკლავ და ჩავიკეცები,
ჩაი დავისხი, გადმომასხა ლაურამ
უკანასკნელად მის ფერხთით და გულთით ვეცემი
მხვდება მეტად ავი ლაურას აურა.
მხვდება და ვხვდები აღარ აქვს აზრი
ჩათლახ მუზებს (ის ძლიერ ცუდი მასტია)
ვანებებს ვნებებს თავს და ვხვდები რომ
სულში მათ მოუსვიათ სქელი მასტიკა.
გემშვიდობებით უკანასკნელ სურვილებით,
თან ნაზად მივბეყერობ სახში დათვივით
და თუ შემთხვევით (სხვისი შარვალით) სახში მოვფორთხდი
დამახვედრეთ ბორჯომი და მეზობლები დათვლილი.