(ძღვნად ც. თეთრაშვილს)

მაგ თვალებიდან მზე მოჩქეფს
მთის ბროლ-ცვარივით  ანკარა,
ზამბახის  სუნთქვას მაგონებ
ასე წრფელი  და  კამკამა.
ბაგეს ღვთისმშობლის ღიმილი,
შუბლს ქეთევანის ნათელი,
გინთია, როგორც ალავერდს,
ხატის წინ, წმინდა სანთელი!
დედის და მამის სიცოცხლევ,
ძმისთვის კაცობის მანდილო,
იცოცხლე, რომ სუნთქვა შენი
ღვთის მირონივით ადინო!