არ ვიცი თავსხმას სად გავექცე, სად დავემალო,
გულშესაფარიც არვინ მომცა, სულ მთლად ვარ მარტო.
გაქურდულ ხეებს მხოლოდ, აბა რა შეუძლიათ,
მფარველად შემრჩა ჩემი ძველი, უქუდო პალტო.

                                * * *
დავცარიელდი, გამოსახლდა გრძნობები ჩემგან
და უპატრონოდ მიტოვებულ ქოხს დავემსგავსე.
აღარ მაქვს ძალა და სურვილი ჭიდილის მტერთან,
ვერ კი გავიგე ჩემი გული რისთვისღა ფეთქავს?!

                                * * *
შემოდგომის ხეებივით ჩემი სულიც გაიძარცვა,
მიმატოვა ყველამ უმალ, შიშველ ტოტზე ჩიტიც არჩანს.
რად მესევა ირგვლივ ყველა, როცა გაზაფხული დგება,
როცა ობოლს ვემსგავსები, რატომ მიდის ყველა ჩემგან?

                                * * *
თუ გადავურჩი, ამ გრიგალებს თუ გადავურჩი...
ჭინკა ბალღივით ხვართქლმდინარე, დღემუდამ ურჩი
რომელიც არი, და რომელსაც იმისთვის მოხვდა,
რომ ალუბლიდან ჩამოხტა და გაიპო ტუჩი.