შენც ხომ მოხვალ?

ჩემო კარგო ტყეფარფატა სიო,
მოვეშვები შენთან ერთად ტანტალს...
დაუთელავ,ხეშმიშელა ფოთლებს
შემოდგომის ქარი გადაფანტავს.
მერე მოვა გაზაფხული ისევ,
გადამიშლის თეთრ გვირილებს ფერხთით,
შენც ხომ მოხვალ, გამიყოლებ ველად,
სანატრელი არც არა მაქვს მეტი.
               
                                                    1998 წ.

                * * *
მიმოიფანტნენ თეთრი პეპლები,
თეთრი თოლია, თეთრი საღამო,
შორეთში თეთრი აკაციები
ცდილობენ, ფუტკრის გუნდი მოღალონ.
თეთრია თოვლი, თეთრი გუნდები,
თეთრი მტრედები, თეთრი ოცნება,
მე გადაგიშლი სამყაროს თეთრში,
არ შემიძლია მეტის მოცემა.

                                            1998 წ.

              ცვლილება ჩემში

საცნაურად აცნაურდა
უცნაური გარემო.
გაიყარა გასაყართან
ახალი და ძველი.
წვიმა ისევ იცრემლება,
დამისველა ძვლები.
ახალთ ახალ დილის
რიჟრაჟს
არ მიაცხო ლაქა,
ასეთია უცნაური
ამ ცხოვრების დაფა.
ვიმალები, ვეძებ ბუნაგს,
ვერ ვპოულობ საფარს.
ციდან ცხელი, ოქროსფერი
მზე იწეწავს ფაფარს...

                                  1998 წ.