"და რომ ვიცოდე რატომ მიყვარხარ,
იქნება, ასე არც მყვარებოდი."

მკლავები,
მხოლოდ შენ რომ გაქვს...

თვალები,
მხოლოდ შენ რომ გაქვს...

ტუჩები, ისეთი ტუჩები...
თითები, ისეთი თითები...

ეგ თმები აშლილი ზღვასავით,
ტუჩები, კლდეებზე ნაპრალი,
ღმერთების ენა რომ მასწავლა,
და ღმერთის გმობას რომ მაბრალებს,

ეგ სახე, ცასავით კრიალა,
თვალივით გახელილ ცასავით,
მასწავლე! ჩრდილების წაკითხვა,
შენი წამწამები მასწავლე.

მასწავლე, შენამდე რა დროა,
მერე მონატრება მასწავლე!
მერე ამოსუნთქვა მადროვე,
თვალივით გახელილ ცსავით,

მერე შენი სუნთქვა მათხოვე,
ფილტვები რომ დასკდეს იმდენი
შენი სიახლოვის მათხოვარს,
სული რომ აღმივსოს იმდენი!

მერე იქნებ სულაც დარდივით,
შენი მონაწილეც გამხადო,
მერე იქნებ გულშიც ჩამიკრა,
მერე სიმარტოვეც გამხადო,

მერე თვალ-ძილ-ბურან მორეულს,
მზის ამობრწყინება მახარე,
მერე მზის სხივები დახარე,
ზღვებზე... მხარეებზე შორეულ,

მითხარი რომ როგორც სიზმარი,
ხშირად შეგრძნებამდე ქრებოდი...

"ეჰ, რომ ვიცოდე რატომ მიყვარხარ,
იქნება ასე არც მყვარებოდი."