1.
გასეტყვავებულ გიგანტურ ტალღებს
სევდა შეენთო, ჩაფერფლა უმალ...
დილის ძალობით გაჟღენთილ თაღებს
ღამე ბურუსში ხვევდა იდუმალ.
თითქოს მეც ბინდი შევისულხამე
და გავეხვიე მრუმე ცის ლანდში...
გულმწარე კვნესა აღმოხდა ღამეს,
თითქოს დიდი ხნით უძილო ბავშვის...
ტალღებს მოჰქონდათ სუნი მარილის,
მლაშე ლაქები თუთქავდნენ ნაპირს...
და ქვიშა ყვითლად გადაბანილი
დაწინწკლულ ქვებზე იმტვრევდა თავპირს.
სევდა მომაწვა მწარე ფიქრიანს,
ტალღას მივენდე გიჟს და გალეშილს,
ტორი მომავლო და გამითრია
უსასრულობის ოკეანეში.

2.
მიმოვქანაობ მბორგავ ზვირთებზე,
გადამხეთქვია ცხელი ტუჩები...
ვსრუტავ წყლის ჰაერს, როგორც ვირთევზა
და დაბერილი მაქვს ლაყუჩები.
ვხუჭავ თვალებს და ვარსკვლავებს ვხედავ,
ვხედავ ქალაქსაც მბორგავ ცხოვრებით.
გადაუხანძრავს ქუჩები მზედარს,
ხელებცეცებით ვლიან მხცოვნები.
და მაინც ცხოვრობს ხვატში ქალაქი
სმა-ჭამით, ხვევნით, მითქმა-მოთქმებით...
ბებერ წვეროსანს პარსავს დალაქი,
ასფალტს ფხოჭნიან სიმწრით ლოთები.
ბღენძობს, გულშავობს ზოგი უფროსი,
ვლის დადრეკილი მონა მორჩილი...
ბაღში ბანდიტთა გროვა უფრო ზის,
ვიდრე საპყარი ხელფეხმოჭრილი.
ყველა სურათი ჩვეულებრივი
და უჩვეულოც სულშემზარავი
მიიკადრება ვით ფირზე ფილმი,
მაყურებელი არ ჩანს არავინ.
არ ვცნობ რეჟისორს, მხატვარს, გადამღებს...
არ ჩანს წარწერა... მაწვალებს ეჭვი...
მერე ჩრდილებმა თვალი დამდაღეს
და გააცალეს ფირს ანაბეჭდი.

3.
გამაქანავა ტალღამ ძლიერად
და მიმამსხვრია ნაპირს ქვიშიანს.
ტანი მიქცია კვლავ მიწიერად
და მილოშნიდა სხეულს შიშიანს.
უსრულო სივრცე სასრულოდ იქცა
მინანავებდა ახლა ზღვაური.
გაქვავდა ქვა და გამიწდა მიწა,
მზე მასხივებდა სხივებს ხმაურით.
გადავინაცვლე წიაღში მიწის
და ცხელ ქვიშაზე ვიწექი მარტო.
ვისმენდი ეშმის ქირქილს და ღინცილს,
ცა იყო ახლა ლურჯი და ფართო.
ამაფარფატა კრებულმა ფერთა
და ამიტაცეს ზეციურ თაღში...
საცაა უნდა მიმგვარონ ღმერთთან,
ვით დამნაშავე, ცოდვილი ბავშვი.
მაგრამ ღრუბლებზე შემსვეს ანაზდად
და ცისარტყელის ფერებს შემზავეს...
მზემ ზეცა ისე მოალამაზა,
ვით ფიროსმანმა ქუჩის მეძავი
.....................................................
მე სინანულის გრძნობა მაღვიძებს
და რეალობის წრეში ვბრუნდები...
ო, რა მძიმეა ტანი სამიწე,
ხელ-ფეხს ბორკავენ რკინის ხუნდები.

                                                    1995 წ.