ჩემს  თეაკოს


შენ  თუთის  აკვანს  უნდა  უჯდე,
ასე  სათუთი,
და  ხოხობივით  შეხიზნული
ხეივნის  ჩეროს...
ბედნიერებით  გულავსილი
და  უსათუოდ
ღვთისმშობლის  მადლის
დაგდიოდეს
თვალთაგან
ჩქერი!..

მარადის  ჟამი  მაცხოვართან
გედგას  -  დაწინდვის
მოლოდინისა  -
ცადაყოლილს  ცად  ზართა  ჟღერის...
და  პირველქმნილი პოეზიის  -
უმანკოდ  წმიდის
ნათელმირონი 
კულულებზე
გეღვროდეს  ჩქერად!...
ლექსთამრავლობას
იმშვენებდე  შვილთამრავლობით,
სხეული  ნაზი  -
ყოვლისშემძლის  წყალობით  დიდით
აგიპირთავდეს  სისპეტაკით
ღვთისმშობლის  ღირსით,
ვითარც  ჭურჭელი  სიყვარულის,
ვანი  სიმშვიდის...

რათა  ლექსებად  დაიბადოს
ყოველდღე  პირმშოდ  -
ენის  მშობელის
საფერებლად  და  სანუგეშოდ  -
სიტყვა  რჩეული,
პირველქმნილი,
პირველშობილი,
ხმად  მღაღადებლის,
ხმად  მლოცველის,
ხმად  ღვთისმოშიშის!

10.11.11
რკალიდან „ბარათები ლაზარეთიდან“