(ჩემი ფანჯრებიდან მთელი დედამიწა
მოსჩანს დამიჯერე ბევრი არაფერი) 

გიო არავიძე


. . .


ჰო, ყველაფერი ძველებურად... როგორც
ერთ დროს იყო...
ჰო! ყველაფერი... ყველაფერი იგივეა...
ისე მეკითხები, რაღა დაგიმალო - ერთი სიტყვით
ბევრი არაფერი... ბევრი არაფერი სიცივეა.

ახალ სამსახურშიც ისევ ძველებურად ვაგვიანებ,
ცოლის მოყვანასაც ვაგვიანებ... სამწუხაროდ
ისევ დავსეირნობ სადაც ქუჩებია ნაგვიანი
ბავშვი მესალმება! ახლა უნდა თავი დავუხარო

კაბა აცვია და თმებიც შუაზე აქვს გაყოფილი,
კაბა აცვია და კაბაც ბავშვთან ერთად მესალმება...
ჩემი ყოფილიყო... შვილი-ალბათ ბედი არ ყოფილა!
შვილი ყოფილიყო... თავს ძლივს ვიკავებ და ვესალმები.

თუმცა ვიცი... ბავშვსაც უეჭველად ურჩევნია,
ის რომ ყველაფერი ძველებურად... იგივეა...
ის რომ ყველაფერი ქუჩებივით... ქუჩებივით...
რაღა დაგიმალო... ბევრი არაფერი... სიცივეა.