ხედავ?.. გათენდა,
ეს ღრუბლები აქ რომ შეყრილან,
ნაპოლეონის ჯარებივით აქ რომ შეყრილან,
ვერ ჯაბნიან ღვთაებრივ ნათელს,
ცხელი სხივები შეწოლიან გათოშილ ძეწნას,
შეციებულ ტოტებს და ფოთლებს.

ბუდესავით მოსჩანს ქალაქი,
ბარტყებით სავსე ბუდესავით არის ქალაქი,
პატარები სწავლობენ ფრენას
და ფეხს იდგამს თიქოს სიცოცხლე.

ჩვენი სადგომიც გამოცოცხლდა,
აღარ ამცივნებს
და ეს ჩიტიც ახლა რომ გალობს,
საოცრად და საოცარზე უკეთ რომ გალობს,
ესალმება სიცოცხლის ქალაქს

და სიცოცხლე, ცასავთ სუფთა,
შემოდის და რჩება თვალებში,
შეციებულ სხეულშიც რჩება,
ამ ფურცელზეც, ამ სტრიქონებად,
რაც ნიშნავს რომ - იგი გრძელდება.
ის გრძელდება ყველა ჩვენს მერეც
და შვილების მერეც გრძელდება.

ხედავ?..
გათენდა.