წვიმდა. შორს იყო სახლი       
                                    და გავილუმპე...             
                    გაყინულ ოთახს მივუტანე           
                                      სიცარიელე.               
                    მანაც მორჩილად გამიღო კარი,         
                                      გაინაწილა...       
                        და თითქოს შევთბი.       
                    მერე წერტილი ამოვიჩემე         
                        დაბზარულ კედლის           
                    და ვღლიდი ცქერით...               
                                აღმოვაჩინე     
                        სტუმარი-მტვერი,             
                    უხმოდ კომოდზე მისვენებული.           
                  სარკე უტიფრად ირეკლავდა   
                  მდუმარე სტუმარს კედლებზეც, ჭერზეც...                 
                  ანარეკლი კი, არ ჩანდა ჩემი.   
                  ვერ გავიკვირკვე, რომ ვერ ვიხილე   
                    შეცივნებული სიცარიელე -         
                    მტვრის მასპინძელი.