მუხრან, კარგო ადამიანო, ძალიან ლამაზი ლექსია,სათაურიდანვე...ვიცი, უკეთესებსაც წერ და დაწერ კვლავაც...
მოგიკითხე:-*

გმადლობთ,
სიამოვნებით ვიფიქრებ შენიშვნებზე ქ–ნო ნანა, პატივცემულო ტორეადორი, უფრო კონკრეტულზეც კი.

გმადლობთ,
ვიფიქრებ შენიშვნებზე ქ–ნო ნანა, პატივცემულო ტორეადორი.

საინტერესო ნაშრომია!!
ვფიქრობ არის ადგილები მართლაც ულამაზესი და არის ამავე დროს "გასაშალაშინებელი" ადგილებიც.
წარმატებები

და სიბნელეში იშლება ტაბლა
და მიწაშივე იღვრება თაფლი;

მო, ფანტელებიც გულში ჩავკეცოთ,
მო, გულებივით თოვაც მარტოა, -


და ბავშვობამდე ხარ მამულელი.
თვალები, ხოლმე, მოლებს მოლევენ,
ხოლო ბავშვობას ბაღში გაგატან
და წვიმა მოვა – თოვლზე ქათქათა
და შეერთდება ორი მორევი...

იყო ძალიან კარგი ადგილები  ჩემთვის. :)
და  ამ  ძალიან კარგ  ადგილებამდე  დავწურავდი ამ  ლექსს, მუხრან  :)

დიდი მადლობა ყველას.

ჩვეულებრივ, არ ვილაპარაკებ მე თვითონ ჩემი ნაწერის ავ–კარგზე; არც იმის დაზუსტებას შევუდგები, ვინ ჩათვალა ,,თეთრი'' ,,შავად'', ალბათ იმიტომ, რომ სხვასაც ჩაეთვალა. შეიძლება სხვა მიზეზი ყოფილიყო, არ ვიცი, ჩემი პრობლემა არ არის, სხვისი უპრებლომობა კი მსურს, მაგრამ არ შემიძლია. ჩვეულებრივვე, მე ვიტყვი იმას, რაც ზოგადად პოეზიის სიკეთისთვის უნდა ვთქვა ჩემი მცირე სათქმელით:

როგორც ვიცით ფორმით, შინაარსით, აგებულებითა და სხვა, ლექსები განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან. ზოგი ლექსია, რომ შეგძრავს, განცდებს მოგამტრევს და დიდხანს გაგყვება. ზოგი სიმღერიანია, სულით აგამღერებს, დაგამშვიდებს. ამ უკანასკნელის მკითხველნი (ამ საიტზე და სხვა ლიტერატურულ საიტებზეც) ხშირად იტყვიან-ხელოვნურიაო, პირველის მკითხველნი-ვერ გავიგეთო. ეს იგივეა, რაც ,,ვეფხისტყაოსანზე'' ვთქვათ გრძელიაო და მის სუსტ მხარედ ჩავთვალოთ, რაც, ბუნებრივია, მცდარი შეხედულებაა, ვინაიდან, ლექსის ყველა სახეობას (ზემოთჩამოთვლილი ხომ არასრულია) აქვს თავისი ადგილი, რომელიც პოეტებმა და კრიტიკოსებმა უნდა გააფართოონ, რაც პირდაპირ კავშირშია პოეზიის განვითარებასთან.

მე–დეა... სამყარო შეიძლება იმდენად გავადიდოთ, რომ ერთპატარა მინდორში ჩავატიოთ, პატარები ხომ ყველას გვიყვარს. მინდორში წყალია, კამკამა წყალი, რომელიც იმდენად გვწყურდება, რამდენადაც ერთად ვლევთ. ადამიანთა გულითადი ერთობის ძალაში გამოხატული აღნიშნული არაბუნებრიობის სინათლე შედარებით არაფერია, ვიდრე ღმერთის შეუდარებელი სურვილი - ადამიანები რომ ერთმანეთის სიყვარულით დაიზარდონ მის სიყვარულში.

შეფასება : 1

"ენდე, იმედი შეხსნის მარწუხებს
იმედს და ასე გასვლა ყოფისგან,
ცხოვრებაშივე სინაზეს იძენს.
ო, რა ვრცელია ნელი ლივლივი..."

ხელოვნურად შექმნილი ფრაზები ვერ შექმნის ღირებულ ტექსტს...
ნუ მიწყეთ!  პირველად არ ვაწყდები ასეთ რამეს თქვენთან! მეგონა, უკეთესი ტექსტი დამხვდებოდა...

მიხარია რომ გამოჩნდი კარგო ადამიანო და მეგობარო.

+ 5

:( დამღალა ნაწერმა, ვერც ვერაფერს დავუმუღამე ისე რომ პირველი კომენტარის მსგავსად გამომეყო. ვწუხვარ რომ ბევრს ვეძებ ნაწერებში... ვწუხვარ რომ ღიად ვაფიქსირებ მსგავს აზრებს, თუმცა სხვაგვარად მიჭირს!!!

"მზეს ვეცილებით მიწის შვილები"

არ ვიცი რატომ გამოვყავი, მაგრამ ძაან ახლოა ჩემთან.

+5