* * *

ცამ მითანაგრძნო.
ჩემი გულივით მოწურულ ღრუბლებს
გზა მიასწავლა
და ნიკაპთან შეასვენა.
რად გამიმეტე?..


* * *

შენს ხმაში ბზარი,
თვალებში ეჭვის მზაკვარი სხივი...
დუმილში სევდა აუწერელი -
აღარ მენდობი?!..


* * *

ვერ გამოვცვალე სათვალეები -
ვარდისფერია მის მიღმა სამყარო;
არადა შავს მაჩეჩებენ იაფფასიანს...
იქნება ჯობდეს!..