მზე ანათებს თაკარა,
ვის აცხუნებს ვის არა,
წყაროს წყალი ანკარა
ვის  აგრილებს ვის არა,
ამ ცხოვრების კამარა,
ვის უხურებს ვის არა,
ამათ ბოთლი და ტარა.
იმათ სავსე ტომარა.
ზოგი ცისკენ ატარა,
ზოგსა მისცა პატარა.
შენი სიტყვის მათარა
ვის ამშვიდებს ვის არა,
მე კი ისევ მარტო ვარ,
ისევ წრმენის ამარა.
ერთი გოგო თამარა,
ვის უღიმის ვის არა
მერე მოვა იკა რა,
ცამაც გადაიკარა.