გული გულს დაღონებული
სიხარულისას უამბობს
უამბობს როგორ გადარჩა
მისი ხომალდი უაფრო.

დღე ლამაზდება…გული გულს
უამბობს მთისას ბარისას
ხმებში კელაპტრის სითბოა
და გოლეულის სიტკბოა
და სიწმინდეა ნამისა.

გული გულს ემაისება
წუთებს უმრავლებს ამოსა
შვლებივით დასწაფებიან
უკვდავებისა წყაროსა.

სიტყვები იის სურნელით
გზა ერთი ხატიც ერთია
არ ჩაგიქრება ნათელი
სივრცეებიდან ნადენი
როცა გულებში ღმერთია.