იყო ერთი ღამურა,თუმცა ამ ღამურას თქვენც კარგად იცნობთ,ერთდროს წრუწუნა რომ იყო წუწუნეთის მხარედან.
ერთ მშვენიერ დღეს ღამურას გამოეცხადა კეთილი ჯადოქარი
და უთხრა :
-        აირჩიე ღამურა, გინდა თაგვად გადაგაქცევ და გინდა სრულფასოვან ჩიტად, მაგრამ სანამ გადაწყვეტილებას მიიღებ,  მოიარე შენი ყოფილი ადგილსამყოფელი წუწუნეთი , მერე ჩიტების სამყოფელი სასირეთი და მერე მიიღე გადაწყვეტილება.
-        აჰა ეს თოკი და ბუმბული, როცა ძირს ჩახვალ ეს თოკი შემოიხვიე წელზე და ვერავინ გიცნობს, ხოლო სასირეთში ეს ბუმბული გაიკეთე თავზე და ტანიც ბუმბულით შეგემოსება.
  გამოართვა ღამურამ ,დიდი მოწიწებით მადლობა გადაუხადა და ქვევით დაეშვა თავისი მოყვასების მოსანახულებლად . წელზე თოკი მოიხვია და ბუმბულიც საგულდაგულოდ დამალა.
-        შემოეხვივნენ თაგვები სტუმარს, გამოკითხეს სადაური იყო და  საით მიდიოდა.
-          მგზავრი ვარო უპასუხა წრურუნამ ქვეყნიერების ამბები მაინტერესებს, როგორ ცხოვრობთ? რას აკეთებთ? რა გიჭირთო.  გარშემო შემოუსხდნენ წრუწუნას და დაიწყეს თავის ქება: ისეთი მშრომელები ვართ, დღედაღამ ვშრომობთ, მერე როგორი ერთმანეთის გვერდზე დგომა ვიცით , როგორი ერთმანეთის გატანა, ჩიტებს კი არ ვგავართ უსაქმოდ რომ დაფრინავენ და ზემოდან მოსაქმების მეტს არაფერს აკეთებენ, დაბლა დაშვებასაც კი უკადრისობენ. აი იმ სახლის რაფას ხომ ხედავ, იმის ქვევით არც ჩამოდიან.  ამისთქმა იყო და  საიდანღაც გამხმარი ლორის ნაჭერი ჩამოვარდა და იქვე ახლომახლოს დავარდა. იხუვლეს თაგვებმა, სულ დაავიწყდათ სტუმარიც და თავმოყვარეობაც. ვინ ვის გადაახტა, ვინ ვის ჩაუხტა. ვინც მოასწრო ხომ ჩაავლო კბილი ,  ვინც ვერა  მათ დაუწყეს კბენა მეც გამატარეთ და კბილი ჩამასობინეთო.თაგვებს  აღარც ერთობა გახსენებიათ და აღარც ერთმანეთის გატანა. ბოლოს ორმა მოზრდილმა ვირთხამ იმარჯვა და გააცუნცულა ნადავლი.
-          დაღლილ- დაგლეჯილი და ჩალაგამოვლებული თაგვები დარჩნენ და ზევით დაიწყეს მზერა იქნებ კიდევ მომხდარიყო საოცრება,.
-          ღამურა გაოცებული უყურებდა ზეცისკენ მეოცნებე თვალებით მომზერალ თაგვებს, მათ აზრებსაც კი ჩასწვდა. თვითეული  მათგანი  ოცნებობდა ფრთებზე, რადგან სჯეროდათ, რომ ცაში ლორით და სხვადასხვა ტკბილეულით სავსე ტომარა იყო ჩამოკიდებული, მისასვლელად კი  მხოლოდ ფრთებიღა იყო საჭირო.
    ჩუმად დატოვა ღამურამ იქაურობა, თუმცა  აღარავის ახსოვდა ის.
მოდი ეხლა სასირეთს მოვინახულებ, იქნება ჩიტები მაინც ცხოვრობენ ღირსეულადო გაიფიქრა ღამურამ.მოიხსნა წელიდან თოკი, ამოიღო უბიდან ბუმბული, დაიმაგრა თავზე და ტანიც უმალ შეემოსა.შემოჰკრა ფრთები და აიჭრა ცაში, იქაც რამოდენიმე ხანი დაჰყო. შემოიფრინა ყველა ალაგი, ბევრი ნახა, ბევრი გაიგო და მიხვდა რომ ჩიტების ცხოვრებაც არ ყოფილა ისეთი ლამაზი და უდარდელი როგორც დაბლიდან ჩანდა: ერთმანეთის მტრობა ,ღალატი, ბუდეების მოშლა და ბარტყების გადმოყრა , სხვის ბუდეში კვერცხის დებაც კი  მისაღები გამხდარიყო.
          არც აქ ყოფილა ჩემი ადგილიო - გაიფიქრა ღამურამ. მოიშორა თავიდან ბუმბული, გადაიქცა ისევ ღამურად და თავის კლდის ნაპრალისკენ გაფრინდა.იქ ჯადოქარი დახვდა და ჰკითხა ღამურას:
-        რა ქენი ღამურავ, გააკეთე არჩევანიო?
ღამურამ უპასუხა:
-        უღირს ვირთხობას და სამარცხვინო ჩიტობას ისევ ღამურობა  მირჩევნიაო.