სხვის ცოდვებით
ისეც დამძიმებულს,
მე არ მინდა ჩემი ცოდვაც აგკიდო.
ჭინჭველა ვარ!
ალვის ხესთან ბრძოლით,
ჩემი ტვირთი მევე უნდა ვეზიდო.

ვხედავ!
ბევრი მოსულია ცოდვებით.
დგანან ჩუმად,
მორიდებით აქ კიდო.

შეეშველე!
შენი მძავრი მხრებით,
რომ მთის წვერზე
უვნებელად აზიდონ.

მე თითების კვნეტით,
მაჯებს ვიკვნეტ,
ჯიუტი ვარ!
ჯიშიც მომდგამს ამიტომ,
მე ჩემს ძმამდე მიმავალი გზები,
მარტოობით,
ლოცვით  უნდა გავლიო.
რომც ვერ ნახოს ჩემმა სულმა
სიმშვიდე,
რომც არ ვიყო მიტევების
ღირსი,
შენ ისეთი მადლი გამოასხივე,
მოვერევი ალვის ხესაც
ვიცი.