პირველად მაშინ გამიღიმა,  როცა უფროსი ბიჭი შემეძინა.  სახლიდან სუფთა ჰაერზე გასვლა მომინდა და ზღვისკენ გავისეირნე. ზღვამ შემომცინა ,თვალი ჩამიკრა.  მაგრძნობინა,რომ გახარებული იყო,მილოცავდა.  ისეთი სუფთა იყო ,  კრიალა,  უკიდეგანო და ლამაზი. ლურჯი,  საოცრად ნაზი და წყნარი...    კენჭებიც კი გარკვევით ჩანდა ფსკერზე.


              გათხოვებიდან ხუთი წლის შემდეგ ჩემ ოჯახურ თანაცხოვრებას კრიზისი დაუდგა.  პრინციპულად ვერ ავიტანე მეუღლისგან დამცირება და ვეჩხუბე.  ის ღამე დედაჩემთან გავატარე .მეორე დილით ზღვისკენ მომიწია გავლა.  შევატყე,თვალი მომარიდა, თავი უხერხულად იგრძნო და არათუ შემომეგება,უკან დაიხია...ვიგრძენი ,ნაწყენი იყო და საოცრად სევდიანი.

              მივხვდი,მას ჩემი ემოციების წაკითხვა შეეძლო.



            მას შემდეგ ჩემი ზღვა ჩემი სევდის თანაზიარი გახდა.



      ჩემი გოგონას კონკურსის წინა საღამო იყო.  მე და ნანამ ზღვაში ბანაობა გადავწყვიტეთ. იმდენს გვეფერა და გვანებივრა,გვეთამაშა, გვლოკა,გვახალისა და იხალისა,  უკვე ვიცოდი, კონკურსი წარმატებით ჩაივლია.
    ნანა პირველად იდგა სცენაზე და ღელავდა,მაგრამ იგი სილამაზის დედოფალი გახდა.



    როცა ჩემი ბიჭი სტუდენტი გახდა,მე თვითონ მივედი მასთან,სალაპარაკოდ.გაეხარდა,
ახმაურდა ,თოლიებიც არ დაინდო და აქეთ-იქით მირეკ-მორეკა
    უსიტყვოდ მითხრა,შენი ნერვიულობა გულს მტკენდაო.



          ოთხი წლის წინ,  აგვისტოს დასაწყისში თბილისიდან მეგობრები მეწვივნენ და ბანაობა გადაწყვიტეს. მაგრამ ზღვა ისეთი დაგვხვდა,  საშინელი. ხმაურობდა და ტალღებს ნაპირს ახეთქებდა,  ღმუოდა თუ ოხრავდა. ისეთი მრუმე  და მუქი ფერის იყო, ამღვრეული და შავი, ვიფიქრე რაღაცას  კიდევაც აპროტესტებდა. გულში ვუსაყვედურე და სტუმართმოყვარეობა დავუწუნე.
  .....ამჯერადაც მართალი აღმოჩნდა ჩემი მეგობარი.....



            ჩვენი მეგობრობა დღემდე გრძელდება.  როცა ნაპირს გავუყვები,  ჩემ ხასიათზე დგება.თუ სევდიანი ვარ ,ისიც
სევდიანდება,  თუ კარგად ვარ,  მხიარულობს და ანცობს, უბოდიშოდ ფეხებს მისველებს და მუხლისთავებს მილოკავს.



              ორი თვის წინ დედა გარდამეცვალა.  იმ დავიდარაბაში ზღვა როგორ გამახსენდებოდა,  მაგრამ წინა კვირას მაინც მოვინახულე. საოცრად სევდიანი დამხვდა.  კრიალა,  წყნარი,  სუფთა ,  მაგრამ  სევდიანი.
                    მე უკვე დიდი ხანია ვიცი ,  რა ფერისაა სევდა.



                    ჩემი ზღვა არის ჩემი სევდისფერი