შენა ხარ თავის მსაჯული,
თავის უფალიც შენა ხარ!
ღამით - ხასიათს არჯულებ.
დილით - მიჰყვები ზენა ქარს...
დღეს თუ სათნო და რბილი ხარ,
ხვალ თავს  ზვავივით მოსწყდები.
ბედზე „მოცვლილი კბილი“ გაქვს,
არ ჩივი დღე და მოსწრებით...
შეცდომებს უშვებ დრო და დრო,
მერე რომ გადაათეთრო.
სულმა რომ დარდი მოგანდო,
ხორცთან არ გითქვამს საერთოდ...
არც მეტი არ ხარ ვინმეზე,
არც არავიზე ნაკლები...
შენს თავთან მუდამ მიზეზობ,
გულს კი უბესთან აკვდები.
არ გიყვარს ის, რაც არ გიყვარს,
იქ დგეხარ, სადაც კიდეა!
იმ წყალზე კაცს არ ჩაიყვან,
სადაც „ბებერი კიდია“...
თან მიგყავს შენი ბავშვობა,
სიბერის კართან, სალბუნად.
არც ბედის სათამაშო ხარ,
რა მოხდა, თუ არ გარგუნა
შენი საფერი როლი და,
ზედ იმის სარგო სამოსიც.
არ დარდობ, რაც არ გქონია
და ცხოვრობ, როგორც გამოგდის.
სულს, ხელის გულზე დანადებს,
ჩუმად გიკენკავს სტრიქონი.
მკითხველს რაც ღიად გაანდე,
ასეა, კი არ იგონებ...
          05.02.13