გაზაფხული გეღვრებოდა თვალებიდან,
ბაგიდან კი, იღიმოდა აპრილი,
სითბოს მაფრქვევ მოჭდობილი მკლავებიდან,
გრძნობას დღესაც უნდა მოვსდო აღვირი.
        შენს თვალებში ჩავიხედე საოცრებავ,
        ნუთუ ისევ მე მეკუთვნის, ჩემია?
        არვის ვანდობ ქვეყანაზე ამ ოცნებას.
        სულიც, გულიც და სხეულიც წრფელია.
გრძნობა მაინც უაღვიროდ მიაჭენებს,
ფიქრს გავანდე უსაშველო წადილი.
მონატრება მწუხარებას მიათკეცებს...
სად ვიპოვო უნაპირო ნაპირი.