(ამ ბლოკნოტს ყველა ჩემს სურვილს, რწმენას, იმედს,წარუმატებლობას  და  იმედგაცრუებას    ვანდობ..)

გვერდი მეორე


  ჩემი სამყარო , რომელიც ზურგზე მაქვს აკიდებული, ჩემი ბაკანი, ძალიან  მძიმეა  და ძალიან უხეში...თუმცა საიმედოა და უსაფრთხო....შევძვრები ხოლმე მასში და ემბრიონის  ,ხანდახან ზამბარის ფორმას მივიღებ ...თუმცა სიმძიმისაგან ნეკნები მტკივა და  მარტო მიჭირს მისი ტარება...
სწორედ ამ დროს ვფიქრობ, თუ სამყარო უსასრულოა, და მე მისი ნაწილი ვარ, მეც უსასრულო  ვარ....უსასრულოა ჩემი შესაძლებლობები და სურვილები.  უკიდეგანო და უსაზღვროა ჩემი რწმენა  .შესაძლებლობებისა და სურვილების ზღვარი კი  დაუდგენელია. ვინ დაადგინა ცეცხლისა და წვიმის ძლიერება  , ანდა ვინ გაზომა ქარის ძალა. მე კი....მე კი  დაუსრულებელი  და ძლიერი ქარი ვარ, უფრო კი ქარიშხალი, მშვიდ და წყნარ ამინდში,  მხურვალე და მოგიზგიზე  ცეცხლი ვარ , თუნდ  წყალთან ახლოს და ძლიერი , თავსხმა წვიმა ვარ, მზიან და უღრუბლო ამინდში....

ლურჯ ფერს ვერასდროს ვიტანდი...
ამ ლურჯ რვეულს კი ვერაფრით შეველიე...
ალბათ, არ დავწერ მასში  არაფერს...არასდროს ჩავწერ მასში ჩემ ტკივილს და სევდას...არც იმედისა და სასოწარკვეთის გაზიარება მინდა ვინმესთვის...

შევინახავ მას ისეთს, როგორიც ვიყიდე,  ცარიელს და ხელუხლებელს....
სამყაროზე ჩემი წამოდგენის მიუხედავად,ჩემი სიცოცხლე  სიკვდილზე უფრო ძლიერია.