ტანად შველის – რარიგ შვენის
თვალ – წამწამ – ნაამარი,
მოდიოდა ფეხშიშველი,
ქართლის გზებზე, თამარი...

გადმოლახა მთა და ბელტი,
ღვთივ ნაკურთხი ამალით.
მოდიოდი ქალზე მეტი,
სადედოფლო თამარი...

ვით სამშობლოს შეხსნილ  ღილზე
მოდებული წამალი,
თვით დავითის გამომვლილზე
მოდიოდა თამარი-
-ზარებით და დროშით ჰოდა
ერტყა მეფის ქამარი,
მოდიოდა,
მოდიოდა,
მოდიოდა,
თამარი...

გამსჭვალული ღვთიურ ალით,
ძალა ჰქონდა მთავარი:
უფლისა და რწმენის ძალით
მოდიოდა თამარი...

მაშ, რომელი სამტრო მახე,
ანდაც კარი სამარის,
როცა ქართველ ქალის სახით,
დღესაც მოდის თამარი!