მეკითხებიან, რამდენის წლის ხართ?
რა ვუპასუხო?! ნაღდად არ ვიცი.
გუშინ, ვიყავი ალბათ ოცის და
დღეს უნდა ვიყო სადღაც ორმოცის.

...არა გაგიმხელთ! მე შვიდისა ვარ,
ჯერ არ მოსულან ჩემთან ალები,
მე ისევ მჯერა მეგობრობის  და
ასევე მჯერა ლამაზ ზღაპრების.

...გამოგიტყდებით, მე უბრალო ვარ
ოცნებს გიჟი, ფიქრთა ხნულების
მხოლოდ ის ვიცი რომ მერწყული ვარ,
და გულით  მჯერა მე ქალწულების.

ნეტავი რატომ , რისთვის? მოვედი.
ანდა რად ვენდო ვიწრო ბილიკებს
თუნდაც ამ სტრიქონს რა მაწერინებს?
რომელიც  ჭკუით აწყობს ლირიკებს.

ეხლაც მარტო ვარ, არ გესმით ჩემი
რატომ მიჭირავს ხელში სანთელი 
მინდა რომ  ჩავწვდე გულის სიღრმეებს
მინდა ჩავღვარო ბნელში ნათელი

ყველგან აანთეთ მართალი ცეცხლი
სანამ იმედი ღვივის არ ქრება,
თორე იქნება მერე გვიანი
და ირგვლივ  ყველა კაცი გაქრება

შენ რჩეული ხარ - ვით ნაწამები,
ჩემო ერო და სამშობლოვ ჩემო,
მაგიტომ აგერ ისევ მოვედი,
თუ გინდა ტყვია ეხლაც მესროლონ.

გუშინ ხომ გახსოვს რომ დაგაძინეთ,
და რომ გიმღერეთ ია ნანები,
ეხლა მოვიდა დრო - გაიღვიძე!
და ზეცის ნებით ისევ აღსდგები.

მეკითხებიან, რამდენის ხარო.
რა ვუპასუხო?! ეხლაც არ ვიცი.
გუშინ, ვიყავი ალბათ ოცის და
დღეს უნდა ვიყო სადღაც ოთხმოცის.

...არა გაგიმხელთ! მე რვაასის ვარ,
ჯერ არ გავმხდარვარ სრულად ცხრაასის,
მე ისევ მჯერა სიყვარულის  და
ისევე მჯერა ლამაზ ზღაპრების.