ეძღვნება ჰელმანდში დაღუპულ ბიჭებს

ისევ მზე აცხუნებს ჰელმანდში,
ასეთი ცა იყო უწინაც.
სიკვდილს კი სიცოცხლის მზვერავის
სათვალთვალო პუნქტი უჭირავს...
ქარმა ჩამოშალა ქვიშის მთა,
ქარებმა უთუოდ იციან,
ცამ გული რატომ გაიშიშვლა,
ან მიწას რა უნდა, სიცხიანს.
ისევ გადენიან მამლუქებს
სხვის ომში "სიბრნეთა" გარეშე.
ყუთებში ჩადეს და დალუქეს
სიცოცხლე, სიკვდილნათარეში!..
ბედს კი სულ არ სურდა ეწერა,
რაც ნახა იმ დღეს თუ იმ დილით.
სადაურს სად წამოგეწევა
არ იცი, ოხერი სიკვდილი!
დრო წარსულს აწმყოდან გაჰყურებს,
ისევ განმეორდი ნა-შორო!
სხივები მზემ ისე დაღუნა,
დროშებს რომ დაუშვებს სამშობლო...
              20.05.13