ერთი წლის ვარ....
ზუსტად ერთი წლის წინ,დილით ისევე  ჩვეულებრივად გავიღვიძე,როგორც ვიღვიძებდი ხოლმე.  დედაჩემი ახალი

გარდაცვლილი იყო  და ძალიან განვიცდიდი.  დედაჩემის ორმოცზე კი დიმამ ხელი მოიტეხა და გული ორმაგად

მტკივა... მოკლედ საკმაოდ მაღალი ემოციური ფონი მაქვს....

კომპიუტერთან დავჯექი და წერა დავიწყე.  რა  ვიცი, ვწერ რაღაცას...უცებ მომინდა რომ სხვასაც წაეკითხა ჩემი

ნაწერი. გამახსენდა,ჩემი ახლობელი,  გიო,  ურაკპარაკზე აქვეყნებდა ლექსებს.  ვცადე და დავრეგისტრირდი,

უცებ სახელი ვერ მოვიფიქრე და მეუღლეს ვკითხე, რაიმე სიტყვა მითხარი მეთქი.

ბუდულაო..

დავწერე ბუდულა და შევედი საიტზე.

ვერც იმ დღეს და ვერც ერთი კვირა ნაწერი ვერ გამოვაქვეყნე....დავწერდი, წავშლიდი...მესამე დღემდე კიდევ

ვიცდიდი და ბოლოს,როგორც იყო,გამოვაქვეყნე....

პირველი კომენტარი საკმაოდ უცნაური დამხვდა.  მეწყინა. არ შევიმჩნიე და გავაგრძელე არსებობა...

დღეს ,უკვე იმ დღიდან ერთი წელი გავიდა.ვინმე, ცრუმორწმუნე მეტყვის,ერთი წლის თავს არ აღნიშნავენო. აბა,

სანამ ორი წლისთავი გამიხდება,რამდენი წელი გავა,ვინ იცის და მანამდე რა მოითმენს...

პირველად ვიღაცამ წერილი შემომიფრიალა.სამი დღე ვერაფერი  გავუგე და ბოლოს მივხვდი რომ უნდა გამეხსნა.
 
ვნახე,კახა იყო.მეც ვუპასუხე.დავმეგობრდით  და დღემდე ვმეგობრობთ,ძმასავით  მყავს და თვითონაც ,ხან ძმას

მეძახის და ხან ხულიგანს...

    ხულიგანს მოფერებით...

კახამ თიკო გამაცნო,ფრთათეთრი პეპელა...უსაყვარლესი გოგონა, ნაია....

შემდეგ ია გამაცნო, ჯიათელი, მისი უძვირფასესი დაიკო და ახლა უკვე ჩემი მეგობარი...

შემდეგ თამარი,(ზოგს მე თვითონ ვეგონე თამარ ბუკია.სიმართლე გითხრათ,ჩემთვის დიდი პატივი იქნებოდა,თუნდაც მსგავსება)

მერე  დავითი, კვიტატიანი,  ადამიანი,  რომელიც ყოველთვის თვითონ მასწრებს მოკითხვას და მეგობრობაშიც უღალატოა .

ნინუცა, იგივე უნდინა,ჩემი საყვარელი კოკროჭინა გოგონა.

სანდრიკა,  ქუთაისელებშიც კი გამორჩეული  და ჩემთვის მისაბაძი პროზაიკოსი...

არმენი,კაცი ლეგენდა...

საბა  აფხაზი  , საყვარელი ბიჭი და მეგობარი  ( ამერიკიდან მიძღვნის ხოლმე სალამს....)

არტემიდა,არტიტუშკი....საოცარი ენერგეტიკის მქონე ადამიანი...

მაკა გელაშვილი,ჩემი სულიერების გზამკვლევი  და რჩევების მომცემი,  ძვირფასი როგორც და ...

გიორგი,  პილიგრიმი, ნაღდი გურული, მოხეტიალე რაინდი...


კიდევ მყავს ნიკა,უსაყვარლესი ადამიანი,"თეთრი თოლია",(ანუ თეთრი ბატი) ჩემი შთაგონების წყარო...

უსიამოვნებები,ისეთები,როგორც ჩვევია ამ საიტს,ჩვენც შეგვხვდა....ახალს ცუდად იღებენ....პირველად გამოვცადე

საკუთარ თავზე,რომ არავის ვჭირდებოდი...

დღემდე ვფიქრობ,რომ ჩემი უპირველესი საქმე ახალი ადამიანის წახალისებაა და მგონი გამომდის...

დღეს  უკვე, ურაკპარაკი ჩემი მეორე ოჯახია.ქართულ თუ უცხოურ იმდენ საიტზე ვარ დარეგისტრირებული,ვინ დათვლის,

ზოგის ნიკი და პაროლი დამავიწყდა კიდევაც.  აქაურობას კი ვერ ველევი.

ჩემი ოჯახი ტყუილად არ მიხსენებია.  აქ არიან  ახალგაზრდები,რომლებიც შვილებივით მიყვარს,  მყავს ძმა და დები...

მოკლედ,  მეორე ცხოვრება მაქვს,  ოღონდ ვირტუალური.  რეალურისგან განსხვავებით,აქ უფრო ადვილია ურთიერთობა

და მეც მიხარია,რომ ვარსებობ.


მე მგონი სრული ბედნიერებისათვის სხვა არაფერია საჭირო.

მოკლედ ,ერთი წლის ვარ და კიდევ მინდა,რომ ბევრის გავხდე...

ეს ჩემი მესამოცე გამოქვეყნებაა და მიხარია, რომ  ასეთი  დამთხვევაა. რადგან ჩემი გულიც წუთში ზუსტად სამოცჯერ ძგერს...


წერის სურვილი თუ გამიქრება,იმედია კითხვის სურვილი დამრჩება და ...

                                                                                                                ვიყოთ ერთად....