ანუ-ს აწეულ ზეცას მიწა აშორე, ენლილ,
ურუქს ვერ გახდი მაინც უზენაესი ღმერთი!
მას შემდეგ ცაზე ღრუბელს ბედმდევარივით დევნი,
ისევ  ქროლვაში იკლავ განსაქარვებელს შენთვის...
ღამის ცაზე კი მთვარე შენი პირმშოა კვლავაც,
ხან ქალის თეძოს მოჰგავს, ხანაც ალესილ ნამგალს.
მგონი, შუმერულ მთვარეს ერქვა სახელად ნანა
და ქარის შობილს დღემდე სახით ნამდვილად არ ჰგავს...
გადარეული მაჯით და გაწეწილი თმებით
ზოგჯერ მოჰგავხარ ალქაჯს, შხუილს როდესაც იწყებ.
ან-ს ენატრები ალბათ და ცისფერ ცრემლის ტბებით
ისევ გახედებს ზევით, დამბადებელი ცისკენ...
ვის მისდევ დღე და მუდამ იქნებ, ინანამ იცის,
„ცისა და მიწის მთაზე“ სიყვარულიც ხომ სახლობს.
ერთი ვარსკვლავი ცაზე მკრთალად რომ იწყებს ციმციმს,
შენ გეჩვენება ენლილ, ყველა ფოთოლზე ახლოს.
გრძნობას წესები თუ აქვს იქნებ, ურ-ნამუს ჰკითხო,
ამოვარდე თუ ჩადგე, თუ გადაიქცე სიოდ.
თიხის ფირფიტა - არას, ცა კი გიბრძანებს - კი-ო!
ჰოდა, შენს ბედის ვარსკვლავს მიდი, ბოლომდე სდიე!
მიდი, უბერე სული, სანამდე გიდგას პირში,
შენი ოცნება იქნებ, არ ჩამოვარდეს ციდან.
ისიც იქ არის ენლილ, სადაც  შენ თვითონ იშვი!
ცივა, ქარია გარეთ... გარეთ ქარია, ცივა...
                  24.07.13

ენლილი- ქარისა და ჰაერის ღმერთი (შუმერული მითოლოგიით)
ანუ - ცის ღმერთი
ურ-ნამუ - შუმერისა და ურის ხელისუფალი
ინანა - სიყვარულის და ნაყოფიერების ქალღმერთი