გულს ნუ მატკენ,
არ გამცვალო სხვაში,
ნუ ჩამძირავ
ცრემლის მლაშე ზღვაში.
არასოდეს გამიმწარო სიტკბო,
სხვას არ მისცე ჩემი წილი სითბო.

თუკი ერთხელ გამიბზარე გული,
თუ შებღალე. ჩამიფურთხე სული,
იმ გაბზარულს დრო განკურნავს განა?
მინდა გითხრა დიახ,
                                მაგრამ, ა რ ა!

მაინც რატომ? რად ვერ მივხვდი წადილს,
თუ სიყვარულს ვეღარ ვგრძნობდი ნამდვილს,

ჩირქი მოსცხე ჩემს უმწიკვლო წარსულს,
უკან ვეღარ დამიბრუნებ წასულს!!!

იგივე ვარ, ნუთუ ვეღარ მხედავ?
წმინდა ცოლი, საამაყო დედა!


გულს ნუ მატკენ,
არ გამცვალო სხვაში,
დ ა ვ ი ხ რ ჩ ო ბ ი
ცრემლის მლაშე ზღვაში...