| ავტორი: თემური57 ჟანრი: პოეზია 13 ოქტომბერი, 2013 |
,, ტყვედქმნილი" მამა 1941წ-ს სევასტოპოლთან მამა ტყვედ ჩავარდა, გზაში დასუსტდა და კოლონაში სვლა ვეღარ შე- ძლო. გარდაუვალი სიკვდილი ელოდა, მაგრამ ვი- ღაც რუსმა ტყვე-სანიტარმა, რომლის სახელიც სა- მწუხაროდ ვერ გავიხსენე, ციგაზე დასვა და ასე ატარა ერთი კვირა თოვლში. ციგა ერთ-ერთ გადა- მწვარ სოფელში იპოვა. მამა დაინდეს მხოლოდ იმიტომ, რომ ექიმი იყო და ომის პირველ თვეებში ფაშისტები სამხედრო ტყვეებს მასიურად არ ხვრეტდნენ. ავტორი. მამას უმუხთლა ვითომ თვლემდა სიკვდილი ორჭოფმა ცელზე; ბედმა, ძალა სიცოცხლის დაიწრიტა, ცხოვრებამ ცეტმა დაშრა სრულიად არგუნა ვიში; და რადგან მამას მიირწეოდა ყინვაში მძიმედ დიდხანს, დიდხანს კოლონა მათი, ფეხით უვლია, სიცოცხლის ხათრი, დაუჩოქავს და მშვიდად უთქვამს: მატებდა ძალას - კმარა, გამჩენო! და რუსულ ტალახს, მე, აქ მოვკვდები, გულმოდგინედ ზილავდა ჩექმით; აქ ყოფილა მიწა საჩემო! - სურდა გაევლო ,,გზა-დოლოროსა,” მხარში შეუდგა მამას თურმე როგორც იესო გადიოდა გზას რუსი ტყვე ვინმე გოლგოთისას, და ვიდრე, რადგან სიცოცხლე ფიქრში ჩაძირული, ფასობდა ჩირად ელოდა სიკვდილს, და ძვირად, წამოაყენა, ძვირად უჯდებოდათ გაუღიმა, ნაბიჯი ტყვეებს; მოხვია ხელი, სულით მახიმჯი ლუციფერი, ტკბილი სიზმარი ,,იმტვრევდა თითებს,” თურმე იყო ისეთი წრფელი, ზღაპრებს და მითებს ნაბიჯს - ნაბიჯი ააყოლა, არ იღებდა ყურად არავინ გასწორდა წელში, მუსაიფობდა შიგადაშიგ, სითბო გულიდან ამოსული, ტყვია-არამი; დასველდა ცრემლში; ზღაპრებს და მითებს, ასე ატარა ბედისწერამ, რა ძალა აქვთ, როცა ომია, ორთავე მაშინ, როცა თვლემს მუზა, მამას ახსოვდა სიკვდილამდე არჩევანიც მხოლოდ ორია; ის ძალა, მორჩა ზღაპარი, მხარში; მორჩა მითი, ,,მოკვდა სიზმარი” გავიდა წლები, მოიკითხა მარადისობამ, ლოდად ქცეული, გალეული, მამა ,,წავიდა,” დაისვენა, მკერდზე მიმჭკნარი, დასრულდა ტანჯვა; კვლავ ძგერდა გული, და, მე ამ ქვეყნად სიცოცხლისთვის რიტმულად დამიტოვა, ძგერდა ამ ამბის, და ვითომ თვლემდა, განსჯა.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
8. ლოდად ქცეული, გალეული, მკერდზე მიმჭკნარი, კვლავ ძგერდა გული, სიცოცხლისთვის რიტმულად ძგერდა და ვითომ თვლემდა,
მომეწონა... ლოდად ქცეული, გალეული, მკერდზე მიმჭკნარი, კვლავ ძგერდა გული, სიცოცხლისთვის რიტმულად ძგერდა და ვითომ თვლემდა,
მომეწონა...
7. მიყვარს მოგონებების და ნაამბობების გაცოცხლება პოეზიაში და პროზაში. მიყვარს მოგონებების და ნაამბობების გაცოცხლება პოეზიაში და პროზაში.
6. მომეწონა ლექსი რათქმაუნდა და გმირი მამის ისტორიაც ;) AVE ავტორო!
მომეწონა ლექსი რათქმაუნდა და გმირი მამის ისტორიაც ;) AVE ავტორო!
5. ყველას დიდი მადლობა. მუხა ეს მართლაც ასე იყო, მაგრამ კომპენსაცია მიიღეს მათ, ვინც სამოქალაქო პირები იყვნენ და საკონცენტრაციო ბანაკებში ცხოვრობდნენ. მამა კი ტყვეთა ბანაკში იჯდა, ნორვეგიაში და ამერიკელებმა გაათავისუფლეს. საბჭოეთში რომ დაბრუნდა აქ დაიჭირეს და ერთი წლით ციხეში გამოკეტეს, შემდეგ გამოუშვეს და სვანეთში ექიმად გაამწესეს, სადაც ოცი წელი დაჰყო. ყველას დიდი მადლობა. მუხა ეს მართლაც ასე იყო, მაგრამ კომპენსაცია მიიღეს მათ, ვინც სამოქალაქო პირები იყვნენ და საკონცენტრაციო ბანაკებში ცხოვრობდნენ. მამა კი ტყვეთა ბანაკში იჯდა, ნორვეგიაში და ამერიკელებმა გაათავისუფლეს. საბჭოეთში რომ დაბრუნდა აქ დაიჭირეს და ერთი წლით ციხეში გამოკეტეს, შემდეგ გამოუშვეს და სვანეთში ექიმად გაამწესეს, სადაც ოცი წელი დაჰყო.
4. ძალიან კარგია! მეც წავიკითხე ერთი სამხედრო ექიმი ქალის ნაამბობი, რომ ფაშისტები ექიმებს ინდობდნენ.
ისიც გეცოდინებათ, რამდენიმე წლის წინათ გერმანიამ ტყვედყოფილებს მსოფლიო ბოდიში მოუხადა, ცოცხლად გადარჩენილებს და დაღუპულის ოჯახებს ფულადი კომპენსაცია გადასცა. მყავს ახლობელი ქალბატონი (ყოფილი ტყვე) რომელიც დღეს 87 წლისაა, მხნედ არის, არც აზროვნებაში, ან მეხსიერებაში არაფერი ეშლება და გუშინდელივით ახსოვს ყველაფერი. ძალიან კარგია! მეც წავიკითხე ერთი სამხედრო ექიმი ქალის ნაამბობი, რომ ფაშისტები ექიმებს ინდობდნენ.
ისიც გეცოდინებათ, რამდენიმე წლის წინათ გერმანიამ ტყვედყოფილებს მსოფლიო ბოდიში მოუხადა, ცოცხლად გადარჩენილებს და დაღუპულის ოჯახებს ფულადი კომპენსაცია გადასცა. მყავს ახლობელი ქალბატონი (ყოფილი ტყვე) რომელიც დღეს 87 წლისაა, მხნედ არის, არც აზროვნებაში, ან მეხსიერებაში არაფერი ეშლება და გუშინდელივით ახსოვს ყველაფერი.
2. დიახ, ჩემი ბრალია. დიახ, ჩემი ბრალია.
1. ეს ფორმა კომპიუტერის ბრალია თუ ავტორის?
სათაურში კორექტურა? ეს ფორმა კომპიუტერის ბრალია თუ ავტორის?
სათაურში კორექტურა?
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|