ნაწარმოები შეიცავს უცენზურო ფრაზებს

თუ თქვენ გინდათ ნახოთ მხოლოდ ეს ნაწარმოები, დააჭირეთ აქ

მოგეხსენებათ რომ, ჩვენ ვცხოვრობთ მატერიალურ სამყაროში, რომელიც
განზომილებადია, ანუ აქ ყველაფრის და ყოველივეს გაზომვაა შესაძლებელი მაგ.: სიგრძე, მოცულობა, ტემპერატურა, დრო, წონა, სიმკვრივე, ძალა...
ჩვენმა წინაპრებმა იმიტომ დაარქვეს მას სა(მყარო)  რადგანაც ყოველივე მატერიასთან მყართან ასოცირდება, ხოლო რადგანაც ეს ყოველივე დროის დაქვემდებარებაშია უწოდეს მას წუთისოფელი.
საზოგადოდ თუ ეს სამყარო განზომილებადია ასევე იარსებებს განუზომელი
არამატერიალური (სამყარო) სასულეთი.
დედამიწა წარმოადგენს ამ განზომილებად სამყაროს ზომიერების ცენტრს. ანუ მასში არის ზომიერი ტემპერატურა სიცივე,სიცხეს მონაცვლეობა ზომიერი გრავიტაცია, რადიაცია, წნევა და უამრავი ზომიერების ერთობლივობა.
ამიტომ რადგანაც ადამიანები ვცხოვრობთ ზომიერებად გარემოში, ჩვენი არსებობის (ცხოვრების) ყველაზე სასურველი ქცევაც ზომიერება უნდა იყოს.
ჩვენი აზრით ზომიერებაა ადამიანის ცხოვრების(ცხონების) ყველაზე იდეალური ვარიანტი.
ანუ ყველაფერში ზომიერებაა საჭირო: შოვნაშიც და გაცემაში, სიყვარულშიც და სიძულვილშიც, კვებაშიც და მშიერებაშიც. თვით ღმერთიც და უფალიც არ მოითხოვს ადამიანისგან განუზომლობას, რადგანაც იცის ადამიანის შესაძლებლობები, ხოლო განუზომელი მხოლოდ ღმერთია ამიტომ დამღუპველია ყოველგვარი გაღმერთების განუზომელობისკენ სწრაფვა. თვით "განუზომელი სიყვარულიც კი ღმერთის მიმარ კერპთაყვანისცემაში გადადის, ხოლო მიწიერი განუზომელი სიყვარული გარყვნილებაში." (კ.ჭ)
ასევეა ყველაფერში, თვით ყველაზე ძვირფასი განუსაზღვრელი ერთგულება ძმაკაცის, მეგობრის, პოლიტიკოსის, საზოგადო მოღვაწის, კომპოზიტორის თუ მომღერლის - ბრმა მორჩილებაში სიბრმავეში დადადის. თვით ერთგულებაშიც კი ზომიერებაა საჭირო.
მსმენია კარგი ადამიანისგან, მე ღმერთს ვუძღვნი სიცოცხლეს
წავა და ჩაიკეტება თავის კელიაში. განა ღმერთს უნდა შენი უზომო მცდელობა შენი თავი რომ მსხვერპლად შესწირო? რა ვაჟკაცობაა გაექცე ამ ბრძოლის ველს სიკეთესა და ბოროტებას შორის და თავი გამოქვაბულს შეაფარო. თუ კარგი ხარ და ზომიერი ერისთვის უფრო გამოსადეგი იქნები.
უდაოდ ძნელია ბერობა, სალოსობა, მაგრამ უფრო ძნელია  იყო ცხოვრების ჭაობში და არ ჩაიძირო, სიბილწეში არ წაიბილწო, ტალახში არ დაისვარო, ოქროთი გხიბლავდნენ და არ მოიხიბლო?

მხოლოდ თვით ღმერთი შემოქმედია განუზომელობა, ხოლო უფალი ძე სათნოება*(საშუალო**)
მიტომაც შემოქმედმა გამოგვიგზავნა უფალი ძე თვისი, რომ ის არის იდეალური სათნოება(ზომიერება) და მისი  მსგავსება არის ჭეშმარიტების გზა და არა განუზომელობისკენ გაღმერთებისკენ სწრაფვა.
განოზომიერებისაკენ სწრაფვის მაგალითია ბაბილონის გოდოლი და უამრავი ისტორიული ფაქტი თუ ძალაუფლების მქონე მოკვდავს გაღმერთების სურვილს სადამდე მიჰყავს.

ვინც უზომობას შეეჭიდება გარდაუვალი დაღუპვა ელის.

სათნოების, ზომიერების ყველაზე ხილული მაგალითი ბავშვებია,
მათ არც ლოცვა იციან, არც აღსარებას აბარებენ, არც სინანული აქვთ, არც მარხვას იცავენ და მაინც აზიარებენ, რადგანაც არც შური , სიძულვილი, ანგარება, გააჩნიათ. ანუ მათში დაცულია ზომიერება.


საშუალო ქართულად სათნოებას ნიშნავს და ვინც ზომიერია ყველაფერში ის სათნოა.
მხოლოდ სათნოობაა უფლისკენ მიმავალი გზა.
არც უზომო სიყვარული, არც კოცნა, არც თვითგვემა, არც მორჩილება, არც უზომო მიტევება, არც ბედნიერება, არც ტირილი.

თუ ჩემი არ გჯერათ წმინდა მამების ნათქვამს ზომიერებაზე დაუჯერეთ....

"არ შეიძლება ხატს სახეზე ემთხვიო, ჩარჩოზე რომ ემთხვიო მორიდებულად, ისიც საკმარისია. სასოება უნდა ხატებთან ურთიერთობას, არ უნდა ბევრი კოცნა. უნდა მიხვიდე სიყვარულით, გულით და სასოებით. გადაჭარბებული ღმერთს არაფერი უყვარს."

გაბრიელ ბერის სწავლებანი

"ქრისტიანმა შეძლებისდაგვარად უნდა შეზღუდოს თავისი საჭიროებები; სიფხიზლე და ზომიერება - ყველაზე საუკეთესო მარაგია, რომელიც ზეცისაკენ სავალ გზაზე შეგიძლია, თან გაიყოლო".

წმ. კლიმენტი ალექსანდრიელი

"ყოველგვარ წამოწყებას ზომიერება უნდა უძღოდეს; მის გარეშე ისიც, რაც სიკეთედ გვეჩვენება, შესაძლოა, ცოდვად იქცეს, თუ არ კეთდება თავის დროზე ანდა - ზომიერების დაუცველად კეთდება."

წმ. ბასილი დიდი

"ფილიპე მაკედონელმა, როგორც ისტორია გვიამბობს, როცა ერთდროულად სიხარულითა და პატივით აღსავსე სამი ამბავი მიუტანეს, თავისი უძვირფასესი ბეჭედი მოიხსნა და ზღვაში გადააგდო, რათა მოჭარბებული სიხარული ბეჭდის დაკარგვით გაენელებინა. "ისე რომ არ მოხდეს, - თქვა, - ერთ მშვენიერ დღეს ყველა ჭირი ერთად მეწვიოს და მე ვერ გავუძლო".
    ხედავ, ჩემო შვილო, თუმცაღა არც კი იყვნენ მადლს ნაზიარები, ცხოვრებისეული სიმართლე განაბრძნობდა მათ, მოეტყუებინათ გარემოებანი და ზომიერად ეცხოვრათ."

იოსებ ათონელი

*სათნოება (ქართული ლექსიკონი)
(+ ნებამყოფობა. ს ა თ ნ ო ე ბ ა B) არს საშუალო ნამეტნაობისა და ნაკლებობისა; ს ა თ ნ ო ე ბ ა არს საშუალი უსამართლოდ მოხვეჭისა და უწესოდ წარგებისა; უკეთუ ძლიერება სიმართლისა და სიბრძნისაგან განშორებულ იყოს, არა არს სათნოებაჲ ZAB.

**საშუალო (ქართული ლექსიკონი)
(+ საშუალო B) ეწოდების ყო(ვ)ელთა შუაობით მყოფთა, რომელი ორთავე საქმეთა შორის იყოს და არც(ა) ერთი მოკლებულ იყოს, ვითარცა ს ო ფ ე ლ ი ესე საშუალ სასუფევ(ე)ლისა და ჯოჯოხეთისა, ვითარცა ს ა ქ მ ე საშუალ მადლისა და ცოდვისა, ვითარცა ს ა დ ა გ ი საშუალ ადვილისა და ძნელისა (ძნელისა და ადვილისა B), ვითარცა სათნოება საშუალ უსამართლოდ მოგებისა და უწესოდ წარგებისა, ვითარცა ს ა ყ ო ფ ი (+ საშუალ ZB) ნამეტნაობისა და ნაკლებობისა, ვითარცა მ დ ო ვ რ ე საშუალ სიჩქარისა და სიწყნარისა, ვითარცა მ ი ღ მ ა საშუალ შორისა და ახლოსა, ვითარცა ო რ ტ ა ბ ა ხ ი საშუალ მჴურვალისა და გრილისა (გრილისა და მჴურვალისა B), ვითარცა ფ ა ნ დ ა ლ ი საშუალ მძიმისა და სუბუქისა, ვითარცა ფ ა რ ს ა გ ი საშუალ კეთილისა და (ჰ)ავისა, ვითარცა ხ ო შ ო რ ი საშუალ სხვილისა და წვრილისა, ვითარცა შ ა ნ ა რ ი საშუალ დენთისა და დუნისა, ვითარცა შ ა ნ დ ა კ ი საშუალ ვრცელისა და იწროსა, ვითარცა ს ი მ ჭ ი დ რ ო ე საშუალ გასაძლისისა და გაუძლებელობისა (გასაძლებელისა და გაუძლებელისა B) ვითარცა შ ე ხ მ უ ხ ი საშუალ ჭკვიანისა და უჭკო(ჲ)სა (ბრძნისა და ხელისა B), ვითარცა ფ ე რ ო ჲ საშუალ თეთრისა და შავისა, ვითარცა ჟ ი ვ ჟ ა ვ ი საშუალ თვალ–შავისა (შავისა B) და მაჩხისა, ვითარცა ჯ ი ნ ჯ ი ხ ი საშუალ თბილისა და ცხელისა, ვითარცა ძ უ ნ ძ უ ლ ი საშუალ სირბილისა (რბოლისა B) და სლვისა; ვითარცა ხ რ ტ ი ლ ი საშუალ ძვლისა და ჴორცისა; ვითარცა თ ი რ ი საშუალ ქვისა და მიწისა და ესევითარნი ZAB.