ყანის პირს აყვავებულო,
ყმაწვილკაცობის  ღიღილო,
გულს სევდა შემომწოლია -
ვაითუ ვეღარ გიხილო,
ვეღარ მოვიდე  შენამდე,
შემომცინ- მომემზისხივო,
წყალგაღმით  შავმა ქურანმა
სამგზავროდ    შემომხვიხვინოს.
ჩამომიქროლოს  ნაგეშმა,
თვალცეცხლა შავმა მიმინომ,
ცად ვეღარ ავყვე სიმღერას,
ვერც სევდა დავაღიღინო,
ვეღარც შენ ჩემო ვენახო,
ჩემო ვაზო და მტევანო,
მამა-პაპათა ჯვარ-ხატნო,
ღრეობავ, ღამის თევანო!
თოვლმა დაფაროს დღეები,
ცისკრის სხივებით  ნაშიბი,
გულს შეყუჟული  წალკოტი,
სიცივით ნასხეპ-ნათიბი!