მაგიდა, ჭიქა და ბოთლები სასმელით,
ჭრიალებს ამინდი  ძველ პატეფონივით.
ჩემს შიშველ აზრებს რომ შენს ფიქრებს აცმევდი,
თვალში შემეჩხირა სარკიდან პროფილი...
ფურცლები, სახეში უხეშად მოყრილი,
(ლექსებმა თავზე ხომ ხელი სულ აიღეს...)
მეჯართე ქუჩიდან კი არ მთხოვს, მომყვირის
და ჩემგან რა უნდა, მაინც ვერ გავიგე...
ვიღაცა ეზოში ტვინს ბურღავს „სვერლოთი“,
და მეც ვერ მოვგვარდი საჭირო საგნებთან.
მგონი, შევეგუე დაცერილ სვეს ლოთის,
ფხიზელი თვალი კი ყოველთვის მაბნევდა...
დაბნელდა, აზრზე ვარ, თუმც, არაფხიზელზე,
დატოვე სურნელი ჭიქაზე პომადის.
ისევ უშენობას თუ მოვიმიზეზებ,
ქარმა ცხელ შუბლზე რომ ტუჩები მომადოს...
                  20.11.13