იქ არ იყო ჩემი ადგილი.    მე ვხვდებოდი, რომ იქ ჩემი ადგილი არ იყო. ქვეცნობიერად ,  ყველა ნეირონით  ვგრძნობდი.
როცა თვალწინ წითელმა ნათებამ ჩამომიარა, მივხვდი რომ თუ არ გამოვიქცეოდი, ჩემი დასასრული დადგებოდა.
მანამდე კი ...
იმ ღამეს სიზმარი ვნახე. ყველანი ერთად მივდიოდით, პატარა ანუკა კი მკოცნიდა და მეუბნებოდა:
---დე, მოგირჩინე ფია.
ვკოცნიდი და მისი ტკბილი ტუჩები თაფლივით მეჩვენებოდა.პატარა და ფუნჩულა ბავშვის  ტუჩები ტკბილი იყო.მერე უცებ
გამომეღვიძა და შემეშინდა.სიმხურვალე  მწვავდა და შიმშილი გონებას მაკარგვინებდა, მწყუროდა და წყაროზე წყალი მთლად
გამშრალი და ხავსით დაფარული იყო...

მაგრამ მე ჯიუტად ვიდექი და ველოდი...

წვეთი წყალი არსად ჩანდა

მერე ისევ ჩამომიარა წითელმა    ნათებამ და  მე შემეშინდა..
წითელი ნათების და მარტოობის ერთდროულად  შემეშინდა
წინ დიდი უფსკრული დავინახე.
თუ არ გამოვიქცეოდი, ჩემი დასასრული დადგებოდა...

მე გამოვიქეცი...