(მერწყულის თანავარსკვლავედი მთვარის ფაზაშია)


    ჩემს ბედის მწერალს  დაავიწყდა,  რომ ცოცხალი ვარ...
    ვარკვლავთმრიცხველის აღარ მჯერა,
    (როდის  მჯეროდა?!)   
    კიდევ რა მელის , ამაზე ფიქრი
    შევწყვიტე უკვე კარგა  ხანია ...
    აღარ მაღელვებს, თუ ჩემი ბედი
    შავი უფსკრული და ხის  ჯვარია
    (ეს ჯვარი ახლა  მეტად მამძიმებს  , როცა ცოცხალი მაინც " მკვდარია")

ბოშა ხელისგულს ისე დასცქერის
და  ბედს მკითხაობს  (სასაცილოა)
თუმცა ხელს აგლეჯ, მაინც მოგძახის:
"მე რაც გითხარი, ყველაფერი გარდუვალია"


►◕◄        ►◕◄            ►◕◄
ტაძრის კუთხეში  ოდნავი ბორცვი...
სამი პატარა ყვავილებს აწყობს,
თუმცა ამ ბორცვთან  სულიერი კავშირი არ გაქვს
ამ პატარების დანახვა გათბობს...